ازعبوديت تا رسالت
يکي از کرامات و فضايلي که خداوند در مورد حضرت رسول بيان فرموده و ما نيز در تشهد نمازهاي روزانه به اين مسأله گواهي ميدهيم، مقام بندگي آن حضرت ميباشد: «أشهد أن محمدا عبده و رسوله». دقت کنيد. از اين جمله استفاده ميشود که محمد ابتدا عبد بود و سپس به مقام رسالت برانگيخته شد.
پس، بدون معرفت الاهي و معرفت نفس، نميتوان آنگونه که شايسته است، عبد بود و حق بندگي را بهجا آورد.
قرآن کريم در مواردي بسيار انسان را به علم، معرفت، شناخت، تفکر و تعقل فراخوانده است؛ چرا که او براي هر عملي به سلاح نياز دارد و سلاح آدمي براي سعادت در دنيا و آخرت، همانا علم و معرفت است. يعني انسان با دو بال «علم» و «عمل» است که ميتواند در دنيا آسوده باشد و به سعادت ابدي و اخروي دست يابد.[۱]
[۱]. تحقيقات نشان ميدهد که درباره مفهوم تفکر و تعقل در آيات، ۱۵۰ مرتبه واژه «علم»، ۷۷۰ مرتبه واژههايي چون: «عَلمَ، اعلموا، يعلم، ليعلم و…»، ۴۹ مرتبه در مورد «عقل و تعقل»، ۲۰ مرتبه واژه «فقه» (يعني علم پيدا کردن درباره فروع دين) و ۱۷ مرتبه واژه «فکر» و مشتقات آن ذکر شده است.