زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
براي چه زندگي مي‌کنيم و چگونه بايد زندگي کرد؟
«وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيعْبُدُونِ»؛[۱] و جن و انس را جز براي اين كه مرا بپرستند نيافريدم.
حضرت امام حسين در تفسير اين آيه مي‌فرمايند:[۲] «ليعبدون اي ليعرفون؛ مرا عبادت کنند يعني مرا بشناسند».
زيرا براي بندگي کردن بايد معبود را شناخت. بنده بايد معبود را بشناسد و راز زندگي را بداند تا عبادت کند. بايد بداند که خود، عبد است و او مولا. و لذا در احاديث فرموده‌اند: «من عرف نفسه فقد عرف ربه». هرکس خود را شناخت، پي مي‌برد که موجودي است ربطي و وجود او و هر آن‌چه در اختيار دارد، به عاريت به وي داده شده است.
اين جان عاريت که به حافظ سپرده دوست روزي رُخش ببينم و تسليم وي کنم
به همين دليل در آيات و احاديث نوراني تاکيد فراواني به علم و معرفت شده است.
[۱]. ذاريات، ۵۶٫
[۲]. تفسير نور الثقلين.
