زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
ضرورت معرفت نفس
استاد حسن زاده آملی به پیروی از مولا علی(ع) نافع ترین دانش را معرفت انسان به نفس خویش دانسته،
و رابطه آنرا با خیر و شرّ اخلاقی بسیار نزدیک تلقی کرده و می فرماید:
معرفت نفس ناطقه انسانی، محور جمیع مسائل علوم عقلی و نقلی، و اساس همه خیرات و سعادات است.
انسان کاری مهم تر از خود سازی ندارد، و آن مبنی بر خود شناسی است.
اخلاق چیست؟
منظور از «اخلاق» پدیدار شدن صفاتی در نفس انسان است که به دنبال آن اعمالی خاص و متناسب با آن صفات، بدون فکر کردن، از انسان صادر می شود،
مثلاً کسی که خُلق سخاوت در او به صورت یک ملکه در آمده، هنگام بذل و بخشش دچار تردید نمی شود و بخشندگی را بر بخل ورزیدن ترجیح می دهد.
و «علم اخلاق» صفات خوب و بد، را یعنی فضایل و رذایل را بررسی می کند و در مورد چگونگی اکتساب صفات نیک و ترک صفات زشت بحث می کند.
ملاک اخلاقی بودن یک کار، تابع سهمی است که در رسیدن به نتیجه مطلوب، یعنی کمال و سعادت حقیقی انسان دارد.
اگر تأثیر مثبت داشت، فضیلت است و اگر اثرش منفی و بازدارنده بود، رذیلت است و اگر بی تفاوت بود، خنثی محسوب می شود و ارزش صفر خواهد داشت.کمال و سعادت در جهان بینی الهی معین شده است.
کاربرد اخلاق و اخلاق درمانی
در کتاب «طب روح» درباره کاربرد اخلاق آمده است: کل خلقت یک مجموعه واحد را تشکیل می‌دهد.
این مجموعه آرگانیزمی (دستگاهی) است در حال جوشش و حرکت دائم که از واحدها یا اجزائی تشکیل شده که به‌ترتیب کوچک و کوچک‌تر می‌شوند. و هر واحد یا جزء، بر طبق نظامی خطاناپذیر و در هماهنگی دائم با خود و واحدهای دیگر مرتبط است.
در درون این مجموعه، انسان یک واحد تام به شمار می‌آید و زندگی خاکی‌اش یک دوره تحصیلی و گاه یک دوره درمانی محسوب می‌شود. برای این واحد تام «اخلاق اصیل» به منزله غذای روح و گاه به مثابه دارو به کار می‌آید.
زیباترین چیز و والاترین ارزش در خلقت، «حقیقت» است، علت وجود علم اخلاق آن است که انسان به حقیقت تبدیل شود. هر موجودی برای رشد، نیاز به غذایی مناسب با فطرتش دارد، غذای مناسب روح انسان، اخلاق اصیل است.