تجلیه
و حالا قابلیت تجلی را مییابند و آن روشن شدن قلب به نور معرفت است که خداوند متعال میفرماید:
{أَوَمَنْ كَانَ مَيْتًا فَأَحْيَيْنَاهُ وَجَعَلْنَا لَهُ نُورًا يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ كَمَنْ مَثَلُهُ فِي الظُّلُمَاتِ لَيْسَ بِخَارِجٍ مِنْهَا}؛
آيا كسى كه [از نظر عقلى و روحى] مرده بود و ما او را [به وسيله هدايت و ايمان] زنده كرديم، و براى وى نورى قرار داديم تا در پرتو آن در ميان مردم [به درستى و سلامت] زندگى كند، مانند كسى است كه در تاريكىها [ىِ جهل و گمراهى] است و از آن بيرون شدنى نيست؟
و گفتهاند: طی این منازل سالک الی الله به مقام لقاء و مراتب آن میرسد، و خدای متعال فرموده:
{فَمَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَه رَبِّهِ أَحَدًا}؛
پس كسى كه لقاء پروردگارش را اميد دارد، بايد كارى شايسته انجام دهد و هيچ كس را در پرستش پروردگارش شريك نكند.
و مراد از لقاء و مراتب آن، مقام قرب و عبودیت و حکومت الهی بر قلب سالک است، و آن فضل الهی است که به بندگان مؤمن عنایت میفرماید، که قرآن کریم به آن اشاره دارد.
{مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاه طَيِّبَه وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ}؛
از مرد و زن، هر كس كار شايسته انجام دهد در حالى كه مؤمن باشد، مسلماً او را به زندگى پاك و پاكيزهاى زنده مىداريم و پاداششان را بر پايه بهترين عملى كه همواره انجام میداده اند می دهيم.