زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
تنظيم وقت
شيخ بهائي اين‌چنين مي‌فرمايد:
الي کم کالبهائم انت هائم و في وقت الغنائم انت نائم
تا کي مثل حيوانات سرگرداني، و در وقت غنيمت خواب هستي؟!
منظور از وقت غنايم، اوقاتي‌است که انسان بايد ازالطاف الاهي استفاده کند. از آن جمله فضيلت مابين الطلوعين است (فاصله بين اذان صبح تا طلوع خورشيد). خواب مابين الطلوعين، به دليل تنظيم نکردن وقت خواب است که معمولاً انسان ساعات مناسب خواب را صرف تماشاي تلويزيون و يا ساير سرگرمي‌ها مي‌کند.
ادامه شعر از اين قرار است:
اذا عاش الفتي ستين عاماً فنصف العمر تلحقه الليالي
يعني اگر عمر انسان شصت‌سال باشد، نيمي از اين عمر شب بوده که به استراحت و خواب پرداخته است. آيا رواست نيمي ديگر از عمر که بيدار هستي، باز در خواب غفلت به سر بري؟
منظور از خواب، تنها بستن چشم‌ها و دراز کشيدن در رختخواب نيست؛ بلکه زماني هم که آدمي در حال غفلت به سر ببرد، باز در خواب خواهد بود.
از اين‌رو، انسان‌هايي که عمرشان را در غفلت به سر مي‌برند، به‌واقع، همه شب‌ها و روز‌هاي عمر خود را در خواب هستند. همه ما بايد به اين مسأله آگاهي داشته باشيم که سوار بر کشتي زندگي هستيم و هر زمان که ندا رسد «حان الان وقت الرحيل» (الان وقت رفتن است) بايد از اين کشتي پياده شويم.
پس، انسان به اين دنيا آمده تا خود را بشناسد و دريابد که: «کيست، از کجا آمده، در حال رفتن به کجا است و هم اکنون چه وظيفه‌اي دارد؟»