آداب زيارت و ارتباط قلبي
انسان براي رفتن به زيارت بايد آدابي را رعايت کند. براي مثال غسل ميکند، وضو ميگيرد، جامه تميزي بر تن ميکند، ذکر خدا ميگويد و به زيارت ميرود.
اگر زيارت پيامبر يا ائمه اطهار باشد، اذن دخول خوانده و وارد ميشود، و چنانچه انسان با آن بزرگواران ارتباط قلبي برقرار کند، حالت نوراني به او دست ميدهد.
هرچند درخواستهاي مادي انسان پايانپذير نيست، اما آنچه اهميت دارد، حالت معنوي و روحي او است. در واقع انسان با طهارت نفس و رفع رذائل، به روحانيت و حقيقت زيارت نائل ميشود.
کساني که خالصانه راز و نياز ميکردند، و هيچ چيز مادي از خدا نميخواستند، پيامبران، معصومين و عرفا بودند؛ اما ما انسانهاي عادي در برخي مواقع هر چه گرفتارتر ميشويم، به خدا نزديکتر ميگرديم و راز و نيازمان با خدا بيشتر ميشود.