بسياري از رفتارها ازروح مريض سرچشمه مي‌گيرد

بسياري از رفتارها ازروح مريض سرچشمه مي‌گيرد
از جمله عوارض بيماري‌هاي روحي اين است که شخص هميشه بداخلاق است، غُر مي‌زند و هيچ چيزي او را راضي نمي‌کند، حتي زماني که کسي با روي ارتباط برقرار مي‌کند، ناراحت و خسته مي‌شود. تمام اين مسائل از بيمار بودن روح بر مي‌خيزد. در مقابل، کساني هستند که انسان از برقراري ارتباط با آن‌ها خرسند مي‌شود و حتي گاه با يک نگاه، احساس خوشايندي از ديدار با او حاصل مي‌گردد. همه اين مسائل از سالم بودن روح سرچشمه مي‌گيرد.
گاهي اوقات بعضي از بچه‌ها با در اختيار داشتن تمام وسايل تحصيل، باز هم درس نمي‌خوانند، که علت را بايد در روح و روان آن‌ها جست‌وجو کرد. همچنين بسياري از شيطنت‌هاي بيش از حد در بچه‌ها، حاکي از عقده روحي آن‌ها است. کودکي که از نظر عاطفي دچار کمبود باشد، مرتب لج‌بازي و بهانه‌گيري مي‌کند. حتي زماني که درخواست او را اجابت کنند، باز هم راضي نمي‌شود و شروع به بهانه‌گيري‌هاي جديد مي‌کند.
کودک لجباز، براي هر چيزي که مي‌خواهد به شدت اصرار مي‌کند؛ اما بعد از اين‌که شئ مورد نظر را دريافت کرد، آن را پرت مي‌کند. در حقيقت او اين شئ را نمي‌خواهد، بلکه مي‌خواهد جلب توجه کند.
اغلب رذائل اخلاقي و رعايت‌نکردن بسياري از احکام و مسائل ديني همچون حجاب و نماز و… از امراض روحي مانند شک و اضطراب و جهل سرچشمه مي‌گيرند. همان‌طور که انسان براي جلوگيري از ابتلا به برخي بيماري‌ها، واکسن مخصوص آن را تزريق مي‌کند، نماز نيز واکسن پيشگيري از امراض باطني است، چنان‌که خداوند کريم مي‌فرمايد:
«إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَي عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنكَرِ»؛ به‌يقين، نماز از كارهاي زشت و كارهاي ناپسند باز مي‌‌دارد.
اما مي‌بينيم که برخي افراد نمازخوان هم مرتکب فحشاء و منکر مي‌شوند زيرا طبق دستور و به طور دقيق از اين واکسن استفاده نکرده‌اند. در واقع واکسني را که تزريق کرده‌اند، خالي از مواد پيشگيري بوده و آن‌چه بايد بر روح آن‌ها تأثير بگذارد، در اين نماز وجود نداشته‌است.