زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
سرنوشت انسان
پيش‌تر دربارة شناخت انسان از ديدگاه قرآن گفتيم که خداوند، او را موجودي دو بُعدي خلق کرد و تفصيل چگونگي خلقت جسم مادي انسان در سوره مؤمنون بيان شد. سپس به اين مسأله اشاره شد که خداوند پس از آفرينش جنبه روحي آدمي، فرمود: «فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ»
که اين مسأله به وضوح اهميت جنبه روحي و بُعد ملکوتي انسان را نشان مي‌دهد. هم‌چنين در ادامه تکامل انسان فرمود: «ثُمَّ إِنَّكُمْ بَعْدَ ذَلِكَ لَمَيِّتُونَ»؛ سپس همه شما بعد از اين مي‌ميريد.
و دوباره در ادامه فرمود: «ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ تُبْعَثُونَ»؛ آن‌گاه شما بي‌ترديد روز قيامت برانگيخته مي‌شويد.
و به شباهت‌هايي ميان اين دو جنبه انسان اشاره شد؛ از جمله اين‌که جنبه روحي همانند جنبه جسمي‌نيازمند تربيت است و گاهي اوقات بيمار مي‌شود. اما تفاوت در بيماري دو جنبه مذکور به اين صورت است که امراض جسمي‌قابل احساس هستند، ولي امراض روحي چنين نيستند. هم‌چنين از آن‌جا که روح و جسم در ارتباط مستقيم با يکديگر هستند، برخي امراض روحي بر جسم نيز تأثير مي‌گذارد و منشأ پاره‌اي از بيماري‌هاي جسمي‌مي‌گردد.
هدف از خلقت انسان رسيدن به تکامل است و او بايد براي رسيدن به اين هدف عظيم بسيار تلاش کند. اگر انسان خود را بدون تربيت روحي رها کند، روح وي بيمار مي‌شود. حال دقت کنيم: بچه‌اي که تازه متولد شده است، به تربيت و پرورش نياز دارد؛ چون او نيز بايد سعي کند که انسان شود