هدف قرآن، تربيت بُعد روحي است

هدف قرآن، تربيت بُعد روحي است
در واقع، مُهر غفلت بر قلب، گوش و چشم اين افراد زده شده است که تا درجه حيوانيت سقوط کرده و انسانيت خود را از ياد برده‌اند و اين افراد «خسر الدنيا والاخرة» هستند.
وقتي انساني بيمار به نزد پزشک مي‌رود، علاوه بر دارو‌، دستور غذايي نيز دريافت مي‌کند. احکام اسلام هم به همين شکل هستند؛ يعني بيان مي‌کنند که انسان بايد چه عملي را بايد انجام دهد و از چه عملي اجتناب کند. او نبايد در مقام اعتراض به خدا برآيد و بگويد که چرا برخي از اعمال بر من واجب و بعضي ديگر بر من حرام است.
خداوند انسان را خلق کرده و مي‌داند که چه چيزي موجب بيماري انسان مي‌شود و چه عملي او را به انسانيت نزديک مي‌کند. در واقع، هدف قرآن، تربيت بُعد روحي و تکامل انسانيت است.
خداوند مي‌خواهد ما را به انسانيت نزديک کند، نه اين‌که بي‌دليل ما را از مسائلي منع کرده باشد. هدف قرآن تنها اين نيست که بگويد چه غذايي بخوريد و چه غذايي براي شما حرام است؛ بلکه هدف قرآن تربيت روح انسان است. پيامبران، معلم‌هايي هستند که قصد تربيت آدمي را دارند. همان‌گونه که پزشک براي سلامتي دستور مي‌دهد، پيامبر نيز براي تعالي روح دستوراتي را اعلام مي‌کند. بيمار نمي‌تواند داروها را بر اساس ميل خود بخورد، بلکه بايد به همان ترتيبي مصرف کند که پزشک دستور داده است. دستورات پيامبران هم بايد به همان ترتيبي اجرا شوند که امر شده است.
گاهي اوقات برخي بيماران تصور مي‌کنند که مي‌توانند به پزشک دروغ بگويند، آن‌ها دارو‌هاي خود را نمي‌خورند و يا از غذا‌هاي ممنوع تناول مي‌کنند؛ هنگامي‌که نزد پزشک مي‌روند، او متوجه سرپيچي آنان از دستور مي‌شود؛ زيرا اگر بيمار طبق دستورات عمل کرده بود، حتماً علائم بيماري در او کاهش مي‌يافت. آيا اگر بيمار به هيچ‌يک از دستورات پزشک اعتنايي نکند، معالجه او تأثيرگذار خواهد بود؟!