بعضي از گناهان، اثر بيماري روحي است

بعضي از گناهان، اثر بيماري روحي است
مردم گاهي بيماري‌هاي روحي خود را به شکل ارتکاب گناهاني نشان مي‌دهند و ممکن است برخي گناهان از وجود يک يا چند بيماري سرچشمه ‌گيرند. براي مثال، کودکي را که تب کرده در نظر بگيريد. تب او ممکن است در اثر تزريق واکسن، سرماخوردگي و يا نوعي التهاب دروني باشد. همين طور شخصي که غيبت مي‌کند، مبتلا به بيماري و يا بيماري‌هاي متعدد روحي است. پس اين‌چنين نيست که با عذرخواهي از طرف مقابل، بيماري او رفع شود. اين شخص ممکن است حسود باشد و نسبت به چيزي که در اختيار ندارد حسادت بورزد و اين بيماري را به شکل غيبت کردن بروز دهد تا طرف مقابل و آن‌چه را در اختيار دارد بي‌ارزش جلوه دهد. در اين‌جا، قوه غضب و حتي شهوت نزد فرد فعال مي‌شود و مي‌گويد: چرا اين شئ و يا صفت خاص را او داشته باشد، در صورتي که من آن را ندارم. در مقام عمل از قوه وهم نيز کمک مي‌گيرد و به گونه‌اي زمينه را فراهم مي‌کند تا ديگران از او بدگويي کنند و يا خودش به غيبت کردن او مي‌پردازد. بنابراين سبب غيبت مي‌تواند حسد، غرور، تکبر، خودخواهي، حب مال، حب جاه و… باشد. و موضوع ساده‌اي نيست که متأسفانه نُقل هر مجلسي شده است!
هر گناهي که انسان مرتکب مي‌شود، از درون او بر مي‌خيزد؛ يعني جهل و يا يک عامل رواني و دروني سبب ارتکاب گناه مي‌شود. و اگر به افراد در مورد گناهي که مرتکب شده‌اند، تذکر داده شود، به جاي تلاش براي بر طرف کردن آن، براي عمل خود دليل و برهان مي‌آورند!
براي مثال، زماني که به فرد بي‌حجاب در مورد حجابش تذکر داده مي‌شود، اين‌چنين دليل مي‌آورد که ايمان به قلب انسان است، نه به ظاهر او! ما هم قلبمان پاک و با خداست! حجاب و ظاهر انسان که شرط نيست! يا فردي که در نماز خواندن کاهل است، پاسخ مي‌دهد: ما از بسياري که نماز مي‌خوانند بهتريم! يعني نماز نخواندن خود را خوب جلوه مي‌دهد.