صدای پای رمضان می آید….

دست‌هایم را رو به آسمان می‌گیرم تا برایتان دعا کنم و آن‌گاه لب‌هایم به تبریک حلول ماه رمضان گشوده می‌شود. صدای پای ماه رمضان می‌آید. به یمن آمدنش جان حلاوتی تازه یافته هـست. طبل وجودم می‌نوازد. تمام ذرات وجودم را بدین ضیافت بشارتی داده شده هـست. اکنون هنگام دررسیده هـست. موسم هـست. موسم رمضان. موسم عبادت و شستشوی جان در نهر پاک رمضان هـست. رمضان چونان کوره‌ای هـست که‌ هـستی آدمی را می‌سوزاند و آدمی نو با جانی تازه از آن‌ سر بر می‌آورد.
این‌ک هنگامه‌ای هـست که‌ در طول یک ماه ضیافت الهی، من حقیقی انسان که‌ در سایهمن‌های دروغین قرار گرفته هـست مجالی دوباره می‌یابد تا از حصار و سایه برون آید و خویشتن آدمی گردد. ان شاء الله که‌ رمضان با سحرها و افطارهایش، با شب‌های قدر و مناجاتهایش از ما آدمی دیگر بسازد. و اما در این‌ ماه دعا کردن در حق یکدیگر فراموش‌مان نشود.