زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
اولین چیزی که باید در قرائت قرآن به آن توجه کرد
اینکه قرآن نامۀ رب العالمین است، نامۀ از خداوند متعال، نامه ای از رب همۀ موجودات عوالم وجود،بوسیلۀ حضرت جبرائل که بزرگترین ملک مقرب است،و بواسطۀ حضرت رسول(ص) که انسان کامل است به ما رسیده است.
خداوند صد و بیست و چهار هزار پیامبر برای هدایت بندگان فرستاده اند، که پنج تن از آنان پیامبران اولوالعزم هستند،حضرت نوح، حضرت ابراهیم و حضرت موسی و حضرت عیسی و آن که از همۀ پیامبران عظمت بالاتری دارد آخرین آنها حضرت محمد بن عبدالله رسول الله(ص) می باشد.
و نیز صد و چهار کتاب برای هدایت بشر نازل کرد که مجموع محتوای همه این کتابها در قرآن است.
که اگر حقایقی از اسماء الله را درک کردیم، میتوانیم بفهمیم که چرا از بین پیامبران اولوالعزم حضرت پیامبر(ص) عظمت بالاتری دارد، و اکمال دین و اتمام نعمت بوسیله او، و کتاب آسمانی قرآن صورت گرفت.
بهر حال باید توجه کرد که هنگام قرائت قرآن، نامۀ محبوب را میخوانیم، آن کلام از طرف خداوندی است که وجود مطلق است ،
کلام از خداوند کریم، قرآن هم کریم است , و بوسیله ملک مقرب و مکرم نزد خداوند، و بوسیله پیامبری که به کرامت و عظمت و بزرگی معروف است بما رسیده است.
البته ما مقام حضرت پیامبر(ص) را نشناخته ایم و ارادتی که به ائمه اطهار داریم به حضرت رسول(ص) نداریم این هم از کمی معرفت ما است.
بنابراین هنگام نظر به قرآن یا قرائت آن، باید به عظمت فرستنده وحی، و آورنده وحی و کلام خداوند توجه کرد، یعنی به عظمت فرستنده و عظمت گیرنده و به خدا و رسول خدا توجه داشت.
پس باید با خشوع و با توجه کلمات را تلاوت کرد که متأسفانه ما در نماز هم خشوع نداریم در حالی که نماز قرآن است و قرآن نماز است .
با قرائت الفاظ قرآن نمی توان تمام معانی و لطایف قرآن را فهمید حتی اگر کسی زبان عربی را هم بلد باشد.
مثلا هنگام که تلاوت می کنیم:« إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ ﴿١﴾ وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ »ما قرآن را در شب قدر نازل كرديم ، و خداوند می فرماید: تو چه مى دانى شب قدر چيست ؟
که اشاره به عظمت قرآن و لیلة القدر و اسرار نهفته در آنهاست.که اگر این حقایق آشکار شوند، عظمت قرآن را بیشتر درک می کنیم.
کل حقیقت قرآن از نزد خداوند است و این کلماتی را که ما می بینیم صورت نازل شده کلام خداوند می باشد.
بنابراین قرآن یک وجودی دارد در این عالم، و نیز در عوالم دیگر وجوداتی دارد که همینطور نازل، و رقیق شده تا این که به کلام بشر درآمد که ما بتوانیم این کلام را بفهمیم .
ممکن است درک این معانی آسان نباشد، که قرآن را وجودات متعدد است، اما خود انسان آیا همین جسم است؟ و یا دارای ابعاد دیگری، مانند روح و روان و عقل و قلب می باشد.که هنگام خواندن قرآن، چشم می بیند، و زبان تلفظ میکند و گوش می شنود.
اینها حواس ظاهری هستند ولی ما ابعادی دیگری داریم از جمله عقل است که این بُعد، نعمت بزرگی است که خداوند به بشر عطا فرموده است،ولی متأسفانه به آن توجه نمی شود بعنوان مثال اگر به کسی بگویند عقلش را از دست داده است، ناراحت می شود در حالی که تعداد زیاد از انسانها از عقل سلیم استفاده نمی کنند.
و خداوند هم می فرماید:«اکثرهم لا یعقلون»عقل ان است که بوسیله آن طلب رحمان و قرب الهی نمود. نه اینکه از این عقل فقط برای امور مادی و دنیوی استفاده کرد.
پس دانستن زبان عربی و یا معانی کلمات، اینها فقط مربوط به ظاهر قرآن است.و حتی تفسیر نیز ظاهر قرآن است .
ولی عمق قرآن را که ( تا هفتاد بطن ) بیان کرده اند، آن معارف عمیق را اولی الامر میداند،«لا یمسه الا المطهرون» آنانی که دارای طهارت باطنی و صفای درون و حالاتی معنوی، و علم لدنی دارند، آنانی که مطهّرند میتوانند حقایق قرآن را بفهمند ولی اکثر مردم حتی نمی توانند معنی ان طهارتی را هم که قرآن بیان میکند درک کنند.
ولی با کسب معارف، و تزکیه نفس و صفای درون می توان تا حدودی به معارف قرآن رسید.
بهر حال عالم هستی بقدری عظمت و اسرار دارد که اگر توجه ما فقط به ظاهر و به امور مادی دنیا باشد به این اسرار نخواهیم رسید.