شناخت خدا و تأثیرآن بر انسان
توجه به اسماء الله که از اول تا آخر قرآن در آیات بسیاری بیان شده، و خداوند از خودش میگوید و خود را معرفی میکند و میفرماید:
ای انسان خدائی که این قرآن را فرستاده دارای چنین صفاتی است:
يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ
آنچه در آسمان ها و در زمين است ، خدا را [به پاك بودن از هر عيب و نقصى] مى ستايند ، خدايى كه فرمانرواى هستى و بى نهايت پاكيزه و تواناى شكست ناپذير و حكيم است .
و نیز قرآن در سوره حشر خداوند را این گونه معرفی میکند:
هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖعَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ ۖ هُوَ الرَّحْمَٰنُ الرَّحِيمُ ﴿٢٢﴾
هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿٢٣﴾
هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ ۖ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰۚ يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
اوست خدايى كه جز او هيچ معبودى نيست ، داناى نهان و آشكار است ، او رحمان و رحيم است .«۲۲»
اوست خدايى كه جز او هيچ معبودى نيست ، همان فرمانرواى پاك ، سالم از هر عيب و نقص ، ايمنى بخش ، چيره، شكست ناپذير ، جبران كننده ، شايسته بزرگى و عظمت، و خدا از آنچه شريك او قرار مى دهند منزّه است «۲۳»
اوست خدا ، آفريننده ، نوساز ، صورتگر ، همه نامهاى نيكو ويژه اوست . آنچه در آسمان ها و زمين است همواره براى او تسبيح مى گويند ، و او تواناى شكست ناپذير و حكيم است .
ای انسان معبود خود را باید اینگونه بشناسی، یعنی خدا را آن طور که قرآن معرفی کرده باید شناخت، لذا اگر فقط استفادۀ اعضای ظاهری باشد و درک معانی نباشد بهره کم است .
انسان وقتی قرآن را بدست می گیرد باید فکر کند نامه ایست خصوصی از طرف پروردگار عالمیان، از محبوب ابدی و ازلی، علیم و حکیم الذی له الاسماء الحسنی.بسوی بنده ضعیف و مسکین و مستکینی، که خواننده این نامه می باشد.
لذا هر اندازه که انسان از شناخت بالاتری برخوردار باشد و از لحاظ روحی و سعۀ وجودی بالاتر باشد استفاده او از قرآن بیشتر، و تأثیر نورانیت آن بر حیات دنیا و آخرت او بیشتر می شود.