انسان و تقواي فطري
قرآن کريم که «هُدًي لِّلْمُتَّقِينَ» است، براي کساني موجب هدايت ميگردد که داراي تقواي فطري باشند.
البته تقوا نهتنها تقواي فطري است، بلکه انسان در هر زمينهاي که علم پيدا کند و يا داراي نعمتي از خدا شود بايد باتقوا باشد.
تقوا حالتي روحاني و حقيقتي نفسي است که با ترک گناه و مداومت بر طاعات و استقامت بر حسنات اخلاقي و بازداشتن خود از اعمال سوء به دست ميآيد.
بر اين اساس، آدمي بايد به ترک گناه مداومت نمايد و براي به دست آوردن حسنات اخلاقي و دور کردن رذائل اخلاقي از خود بکوشد و حتي انديشه را از افکار آلوده پاک کند. هر عمل و حرفي که ضد تقوا باشد، انسان را از مرحله تقوا پايين ميآورد.