صفات متقين
اولين صفت متقين ايمان به غيب است، ايمان يعني انسان به جايي برسد که در حريم اعتقادش هيچ شبهه و تزلزلي نباشد؛ زيرا بزرگترين آفت اعتقاد، شک است.
البته ايمان داراي درجات است و براي رسيدن به ايمانِ قلبي بايد يک دوره اصول عقائد را با دليل و برهان فراگرفت و عقائد نادرست خود را تصحيح و عقائد صحيح را با علم و عمل تقويت کرد تا در عقائد به اطمينان رسيد و آنگاه که جزء مؤمنين شد بايد بکوشد در زمره متقين قرار گيرد تا به رستگاري دست يابد.
کساني که از عقيده محکمي برخوردار نيستد داراي حالت شک و ريب هستند که خداوند کريم در سوره مبارکه توبه در مورد آنان اين چنين ميفرمايد: «فَهُمْ فِي رَيْبِهِمْ يَتَرَدَّدُونَ»؛ دلهايشان [در انجام فرمانهاي حق] دچار ترديد است و همواره در ترديدشان سرگردانند.