مؤمنين چه کساني هستند؟
«آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللّهِ وَمَلآئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ»؛ پيامبر به آنچه از پروردگارش به او نازل شده، ايمان آورده و مؤمنان همگي به خدا و فرشتگان و كتابها و پيامبرانش ايمان آوردهاند [و بر اساس ايمان استوارشان گفتند:] ما ميان هيچ يك از پيامبران او فرق نميگذاريم.
در حقيقت اين آيه بيان ميکند که مبدأ اين عالم، عالم غيب است و مؤمنين کساني هستند که به خدا و ملائکه و کتابهاي نازل شده و پيامبران ايمان بياورند.
نکته قابل تأملي که در اين آيه شريفه وجود دارد ايمان به کتابهاي آسماني و پيامبران خدا است. لفظ کتب و رسل در زبان عربي جمع است نه مفرد؛ يعني مؤمن بايد به تمام پيامبران و کتابهاي پيشين ايمان بياورد. شايد اين مسأله يکي از دلايل کامل بودن دين مبين اسلام در مقايسه با شرايع ديگر باشد.
براي مثال، يک فرد مسيحي به تمام پيامبران پيشين تا حضرت عيسي ايمان دارد اما به پيامبر خاتم ايمان ندارد و يا فرد يهودي به حضرت موسي و پيامبران و کتابهاي پيشين ايمان دارد اما به پيامبران بعد از او ايمان ندارد و از اين نظر، اين دو کمبود و نقصي نسبت به يک مسلمان دارند.
اعتقاد به اسلام نه تنها مانع از اعتقاد به شرايع آسماني قبل نميشود بلکه شرط اعتقاد به اسلام، معتقد شدن به اديان آسماني قبل است. درست مانند فردي که پس از طي مراحل دبستان، راهنمايي و دبيرستان به دانشگاه راه پيدا کرده باشد. آيا اين فرد ميتواند بگويد که آنچه در دبستان آموزش ميدهند نادرست است؟!