زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
- بمناسبت ایام مبارک عرفه و حج و ایام پر فیض راز و نیاز حجاج بیت الله در زمین عرفه
دعای عرفه رابطه انسان با مبدا هستی
از امروز با توفیق الهی با فرازی از دعای توحیدی و عرفانی عرفه در خدمت شما خواهیم بود، عزیزانی که به حج مشرف شده اند میدانند که یکی از اعمال عرفه خواندن دعای پر فیض عرفه است .
دعایی سراسر توحید و عرفان که امام حسین علیه السلام در روز عرفه خوانده اند، ولی متاسفانه حق دعا داده نمیشود و از مضامین عالی آن آنطور که باید استفاد نمیشود.
که چند علت دارد، یکی گرمای مکان و دیگری وقت کم، یعنی یک بعد از ظهر آن هم بعد از صرف ناهار در آن هوای گرم معمولا حجاج خسته هستند و با وجود اینکه همه کاروانها دعای عرفه را میخوانند اما استفاده از نکات توحیدی و عرفانی دعا کمتر میشود.
پس توجه به محتوای توحیدی و عرفانی دعا باید قبل از خواندن دعا در روز عرفه باشد، یعنی برای کسانی که با عرفان و توحید آشنایی بیشتری دارند.
لذت از دعای عرفه فقط برای رفع تکلیف نیست، بلکه با مضامین عالی این دعا روح آنها در عالم ملکوت پرواز میکندو شوق محفل دوست اولیای خدا را مست لقاء و دیدار حق میکند.
درک مضامین بلند کلمات امام حسین علیه السلام را در پیشگاه با عظمت الهی، که بدون آشنایی با مبانی توحیدی و حکمتی و عرفانی امکان پذیر نیست،آیت الله جوادی آملی و بعضی از بزرگان با شرحی بر این دعا درک بیشتر آن را برای علاقمندان تا حدودی مقدور ساخته اند.
اکنون چکیده ای از چند فراز این شرح:چند نکته مقدماتی
دعای عرفه سالار شهیدان حضرت ابا عبداللّه الحسین علیه السلام یکی از دعاهای مأثوری است که از مضامین بلند و معارف عمیق برخوردار است.شرح تفصیلیِ همه فقره های آن، به چندین جلد کتاب نیازمند است.
قبل از شرح دعا، در این اثر، نکاتی به عنوان مقدمه مورد توجه قرار گرفته، از آن جمله:دعا،عبادت و مراتب آن ها، ائمه علیهم السلام مرجع تفسیر معارف،ویژگی ها و آثار موجودات زمانی و مکانی،اهمیت عرفه در امت های گذشته،فضیلت عرفات،مأذون بودن انسان کامل برای دعا،گوناگونی معارف دعای عرفهو انتساب بخش پایانی دعای عرفه به امام حسین علیه السلام .
در توضیح نکته اخیر آمده است:«قسمت نخست دعای شریف عرفه را همه نقل کرده اند،اما بخش پایانی آن را برخی مانند علاّمه مجلسی رحمهم الله نقل نکرده است.
از این رو، بعضی احتمال داده اند که از امام حسین علیه السلام نباشد. لیکن قرائن و شواهدی بر صدور آن از سالار شهیدان گواهی می دهد.در بررسی اسناد روایات، آنچه اصل است و موضوعیت دارد، صدور آن از امام معصوم ع به دست می آید .
