الطاف خداوند پس از تولد در دعای عرفه

رازهای از دعای عرفه

قسمت پنجم

ثُمَّ اَخْرَجْتَنى لِلَّذى سَبَقَ لى مِنَ الْهُدى اِلَى الدُّنْیا تآمّاً سَوِیّاً وَحَفِظْتَنى فِى الْمَهْدِ طِفْلاً صَبِیّاً

سپس بیرونم آوردى بدانچه در عـلمـت گـذشـتـه بـود از هـدایـتـم بـسـوى دنـیـا خـلقـتـى تـمـام و درسـت و در حال طفولیت و خردسالى در گـهـواره مـحـافـظـتـم کـردى

وَرَزَقْتَنى مِنَ الْغِذآءِ لَبَناً مَرِیّاً وَعَطَفْتَ عَلَىَّ قُلُوبَ الْحَواضِنِ

و روزیـم دادى از غـذاهـا شـیـرى گـوارا و دل پرستاران را
بر من مهربان کردى

وَکَفَّلْتَنى الاُْمَّهاتِ الرَّواحِمَ وَکَلاَْتَنى مِنْ طَوارِقِ الْجآنِّ

و عهده دار پرستاریم کردى مادران مهربان را و از آسیب جنیان نـگـهـداریـم کـردى

وَسَلَّمْتَنى مِنَ الزِّیادَهِ وَالنُّقْصان ِفَتَعالَیْتَ یا رَحیمُ یا رَحْمنُ

و از زیـادى و نقصان سالمم داشتى پس برترى تو اى مهربان و اى بخشاینده

حتّى اِذَا اسْتَهْلَلْتُ ناطِقاً بِالْکَلام ِاَتْمَمْتَ عَلَىَّ سَوابغَ الاِْ نْعامِ وَرَبَّیْتَنى زایِداً فى کُلِّ عامٍ

تا آنگاه که لب به سخن گشودم و تمام کردى بر من نعمتهاى شایانت را و پرورشم دادى هـرسـاله زیـادتـر از سـال پـیـش

در این قسمت اشاره به الطاف خداوند پس از تولد

میفرماید:
«ثم َّ اخرجتنی للّذی سبق لی من الهدی الی الدّنیاتامّا سویّا و حفظتنی فی المهد طفلاً صبیّا  ورزقتنی من الغذاء لبناً مریّاً وعطفت علی َّ قلوب الحواضن وکفَّلتنی الامّهات الرّواحم وکلاتنی من طوارق الجانّ وسلَّمتنی من الزّیاده والنّقصان فتعالیت یا رحیم یا رحمن؛

سپس مرا برای آن چه در پیش قرار داده ای،از هدایت به دنیا آوردی،در حالی که موجودی کامل و سالم مرا خلق نمودی و مرا در گهواره هنگامی که طفل کوچکی بودم، حفظ نمودی و مرا از شیر شیرین و گوارا تغذیه نمودی و دل های پرستاران را به من مهربان ساختی و با مادران رحم ها، مرا فروغ بخشیدی و از گزندهای آشکار و پنهان حفظ نمودی و مرا از زیادی و نقص خلقتم ایمن داشتی.

پس بزرگی سزاوار توست ای خدای که نسبت به بندگان بخشنده و مهربان هستی».

سپس در این قسمت دعا اشاره به اکمال فطرت و اتمام نعمت دارد میفرماید:

«حتّی اذا استهلَلْت ُ ناطقاً بالکلام اتممت علی َّ سوابغ الانعام و ربَّیتنی زائداً فی کل ّ عام حتّی اِذا اکملت فطرتی…؛

تا این که مرا سخن آموختی و نعمت های بی پایانت را برمن تمام کردی و سال به سال بر رشد و تربیتم افزودی و فطرت من را کامل ساختی…»

و در قسمت دیگر دعا اشاره به

الهام معرفت از طرف حق و اتمام حجت

میفرماید:
«اَوْحَبْت َ علی َّ حجتّک یان الهمتنی معرفتک وروَّعْتَنی بعجایب ِ حکمتک َو اَیْقظْتَنی لِما ذَرَأت َ فی سمائک وأرضک من بدایع خلقک،ونبَّهتَنی لشُکرک َ وذکرِک؛

می فرماید:
حجت را بر من تمام کردی که معرفت خود را به من الهام فرمودی و عجایب حکمت را در ضمیرم انداختی و مرا بیدار و آگاه ساختی از اسرار آفرینش در آسمان و زمین از خلقت، و بیدارم کردی تا شکر تو گویم و یاد تو باشم.»

سپس در باره واجب کردن طاعت بر بنده