بهاي تو بهشت است؛ کم‌تر از آن خسارت است

بهاي تو بهشت است؛ کم‌تر از آن خسارت است

اگر انسان قلب خود را با بحث و درس و مطالعه مشغول نکند، قلب او به طور خودکار به مسائل ديگر مشغول مي‌شود.

از سوي ديگر، نفس اماره نيز وي را رها نمي‌کند. حتي اگر انسان به عالي‌ترين درجات برسد، باز هم در معرض خطر است. بسياري از احاديث در ظاهر بسيار آسان به نظر مي‌رسند؛ اما آن‌ها را باور نداريم و يا درست درک نکرده ايم.

از جمله مي‌توان به اين حديث اشاره کرد که مي‌فرمايد: «اعلموا انه ليس لانفسکم الا الجنة فلاتبيعو‌ها الا بها»؛ اي انسان‌ها! بدانيد بهاي شما بهشت است، خود را به غير از بهشت نفروشيد.

اگر انسان عمر خود را در گناه و معصيت سپري کند، در حقيقت خود را به غير از بهشت فروخته؛ براي مثال در صورت جهنمي‌شدن، عمر خود را با جهنم معاوضه کرده است در حالي‌که بهاي عمر انسان بهشت است. و اگر عمر آدمي بگذرد و او نتواند براي تکامل خود کاري انجام دهد، در خسران مبين خواهد بود.

در حديثي از امام علي آمده است: هر روز انسان بايد پر بار‌تر از روز قبل باشد.

ائمه اطهار در ادعيه و مناجات خود بياناتي دارند که درک آن کلمات براي ما بسيار دشوار باشد؛ گرچه کلمات از ظاهر ساده‌اي برخوردار باشند.

امام سجاد در يکي از مناجات‌هاي خويش مي‌فرمايند: «اللهم احملنا في سفن نجاتک»؛ خداوندا! ما را در سفينه‌هاي نجاتت قرار ده.

و حديث بسيار معروفي از حضرت رسول وجود دارد که در ماه محرم آن را بيش‌تر مي‌بينيم: «إن الحسين مصباح الهدي و سفينة النجاة»

همة ما اين حديث شريف را حفظ هستيم؛ اما آيا تا به حال اين سفينة نجات را شناخته‌ايم؟

اگر انسان بخواهد به ساحل سعادت برسد، بايد بر سفينه حسيني سوار شود و همان راهي را که امام حسين طي کرد، طي کند. غير ممکن است که انسان به دنبال چراغ هدايت باشد و با سوار شدن در سفينه‌اي ديگر به هدايت برسد.