نتيجة استدلال به آيه مباهله

نتيجة استدلال به آيه مباهله

نتيجة استدلال به آيه مباهله و گفتار و رفتار رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم به هنگام نزول آيه، آن شد كه خداوند متعال به رسول خويش امر كرد كه علی عليه ال سلام را نفس خويش بنامدتا برای مسلمانان روشن شود كه او به دنبال رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم می آيدو مقام امامت كبری و ولايت عامه پس از ايشان از آن اوست؛ چرا كه خداوند هرگز به رسول خود امر نمی كند كه كسي را كه فاقد اين خصائص است، نفس خويش بنامد.

در همين راستا رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم ، حضرت اميرالمومنين عليه السلام را به عنوان كاتب صلح نامه برگزيد[۶۱] و حضرتش را به نجران فرستاد تا صدقات كسانی را كه مسلمان شده بودند و نيز جزية كسانی را كه بر دين خويش مانده بودند، اخذ كند.[۶۲]

از آيه مباهله و قول و فعل رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم اين نتيجه نيز به دست می آيد كه حضرت صديقة طاهره عليها السلام از همه مسلمانان و صحابه بافضيلت تر است، چنان كه برخی از عالمان اهل سنت با استناد به اين آيه و نيز حديث شريف «فاطمةُ بضعةٌ مِنّي…» بر افضليت حضرت فاطمه عليها السلام استدلال كرده اند و گفته اند به اجماع مسلمانان حضرت صديقة طاهرهعليها السلام از ابوبكر و عمر افضل است.[۶۳]

همچنين به اجماع همه مسلمانان، اميرالمؤمنين عليه السلام از حضرت فاطمه عليها السلام افضل است؛ در نتيجه اميرالمؤمنين عليه السلام افضل از آن دو می باشد پس امامت و خلافت بلافصل رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم حق مسلم آن حضرت است.

با اين حال ابن روزبهان می گويد:لأميرِالمؤمنينَ علِىّ عليه السلام في هذِهِ الآيه فضيلةٌ عظيمةٌ و هِيَ مُسلَّمةٌ، ولكِن لا تصيرُ دالَّة عَلَی النَّصِّ بإمامَتِهِ.[۶۴]

برای اميرالمؤمنين علی عليه السلام در اين آيه فضيلتي بزرگ هست و اين امر مسلم است.لكن اين آيه بر نصّ به امامت ايشان دلالت ندارد.اما وی به اين نكته تفطّن ندارد كه آيه صرفاً در بيان فضيلتي بزرگ برای اميرالمؤمنين عليه السلام نيست؛

بلكه به روشنی بر افضليت اميرالمؤمنين عليه السلام دلالت دارد؛زيرا فضيلتی كه بر اساس آيه برای اميرالمؤمنين عليه السلام اثبات می شود،برای غير او حاصل نيست؛ پس آن حضرت بافضيلت ترينِ صحابه است و افضليت لزوماً مثبِتِ امامت است.

فخر رازی نيز به دلالت آيه بر افضليت اميرالمؤمنين عليه السلام از ساير مسلمانان توجه دارد.و نیز محمود بن حسن حمصی با استناد به آيه مباركة مباهله افضليت اميرالمؤمنين عليه السلام بر تمام انبيا جز خاتم الانبياء ص را اثبات می كند.و بالاخره از آيه مباركة مباهله و قول و فعل رسول الله فضیلت علی ع اثبات می شود .

توجه باين نكته با وجود اين كه در آيه لفظ جمع آمده، اما پيغمبر فقط زهرا عليها السلام را برده، يا بايد بگوييم پيغمبر خلاف امر خدا كاركرده (نعوذ باللَّه) كه خداوند جمع خواسته و گفته زنهايت را بايد ببرى،ولى پيغمبر سرپيچى كرد و يكى را برد كه اين اصلاً در شأن پيغمبر نيست يا اين كه بگوييم مراد آيه زنانى بود كه از اهل‏بيت‏ عليهم السلام بودند و زن شخصيت حقوقى پيامبر به حساب مى‏آمدند.

از اين رو، پيغمبر فقط زهرا را برد چون فقط او جزء اهل‏بيتش حساب مى‏شد و حتى اگر خديجه هم با آن همه مقام و منزلت كه ام‏ المؤمنين است، زنده بود، او را با خودش نمى‏برد؟

پس عبارت «نساءونا»، به صورت جمع است؛اما پيامبر صلى الله عليه وآله تنها يك نفر و آن هم حضرت فاطمه ‏صلى الله عليه وآله را براى مباهله همراه برد و اين نشان مى‏دهد كه از ميان خويشاوندان پيامبرصلى الله عليه وآله از جنس زن،تنها يك زن بود كه جزء اهل‏بيت پيامبرصلى الله عليه وآله بودو اگر ديگرى هم بود،به مقتضاى لفظ جمع، بايد پيامبرصلى الله عليه وآله او را با خودش مى‏بردو به عبارت ديگر، اين عمل پيامبرصلى الله عليه وآله نشان مى‏دهد كه زنان پيامبر، جزء اهل ‏البيت نمى‏باشند.