عرفه؛ اوج عرفان امام حسین(ع)

دعای عرفه و قیام عاشورا
اگر عرفان عملی را مصداق و تحقق عرفان نظری بدانیم، لازم است حسین بن علی را در غیر عاشورا و در صحرای عرفه هم ببینیم تا از ابعاد نظری عاشورا آگاه شویم؛ زیرا همان‌طور که گفته شد، دعای عرفه و قیام عاشورا دو بخش نظری و عملی عرفان حسین اند.
عرفه؛ اوج عرفان حسین
ذوق عرفانی امام به حدی رسیده که در دعای عرفه آن‌چنان با خدای خود راز و نیاز می‌کند که از حضوری مستمر حکایت دارد.
^{متی غبت حتی تحتاج الی دلیل یدل علیک و متی بعدتِ حتی تکون الاثار هی التی توصل الیک؛}
می‌فرماید: تو کی از نظر پنهان شدی تا به دلیل و برهان محتاج باشی(که راهنمایی‌ات کند)، و کی از ما دور شدی تا آثار و مخلوقات تو، ما را به تو نزدیک کند.
عمیت عین لا تراک علیها رقیباً؛
کور باد چشمی که تو را نمی‌بیند با آن‌که همیشه تو مراقب و همنشین او هستی. (آن‌که تو را نمی‌بیند هم‌اکنون کور است)
وخسرت صفقتة عبدٍ لم تجعل له من حبک نصیبا؛
و زیانکار باد بنده‌ای که نصیبی از عشق و محبت تو نیافت.
منک اطلب الوصول الیک و بک استدل علیک فاهدنی بنورک الیـک؛
از تو خدا وصال تو را می‌خواهم، و به وجود تو دلیل بر وجود تو می‌طلبم؛ پس مرا به نور خود به کوی خودت رهبری کن.