رابطه عشق، شهادت، عرفان
بحث ما تجلی عرفان در کربلا بود. هدف از بیان صفات عارف این است که با شخصیت امام حسین بیشتر آشنا شویم.
انبیا چشم به سوی کربلا
اگر تاریخ حیات انبیا روح عالم است این سفر روح الارواح است. انبیا همه از آدم تا خاتم متوجه کربلا هستند. حسین وارث انبیا است. موسای کلیم و عیسای مسیح، یحیی، ذکریا، و زحمات ابراهیم خلیل در این سفر است، و بقای دین جدش در این سفر خلاصه میشود.
خون حسین پشتوانه دعوت انبیاست. پس چون حسین برای نهضتی عظیم و به منظور پی ریزی عظمت تاریخ کربلا عازم است؛ او از میان مردم، افرادی را انتخاب کرده که عاشق باشند و ناله عاشقانه آنان در جهان به یادگار بماند.
از صـدای سخـن عشـق ندیدم خوشتر
یـاد گـاری که در ایـن گنبد دوار بمـاند
هنوز هم صدای حسین در جهان پیچیده است؛ از دشت کربلا صدای «هل من مغیث یغاثنا» و «هل من ناصر ینصرنی» طنین انداز است. و اگر تو میگویی: یا لیتنا کنا معکم فنفوز فوزاً عظیما (ای کاش ما با شما بودیم پس به فوز عظیم نائل میشدیم) باید بدانی هنوز هم نهضت عاشورا ادامه دارد، و روز عاشورا اگرچه شروع شد ولی پایان نیافته است.
اگر راست میگویی دین خدا را یاری کن و راه آنان را ادامه بده که امام زمان منتظر لبیک ماست.
اللهم کن لولیک الحجة بن الحسن صلواتک علیه و علی آبائه فی هذه الساعه و فی کل ساعه ولیاً و حافظاً و قائدا و ناصرا و دلیلاً و عیناً حتی تسکنه ارضک طوعاً و تمتعه فیها طویلاً.