زندگی جاودانی
{لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ}؛
هرگز گمان مبر آنان كه در راه خدا كشته شدند مردگانند، بلكه زندهاند و نزد پروردگارشان روزى داده مىشوند. در حالى كه خدا به آنچه از بخشش و احسان خود به آنان عطا كرده شادمانند، و براى كسانى كه از پى ايشانند و هنوز به آنان نپيوستهاند [و سرانجام به شرف شهادت نايل مىشوند] شادى مىكنند، كه نه بيمى بر آنان است و نه اندوهگين مىشوند.
بحث درباره مقام عرفانی و روحانی شهدای کربلا بود. در این آیه مبارکه، خداوند مقام شهدا را برخورداری از یک زندگی جاودانه میداند. ودر آن چند نکته مهم قابل توجه است.
اول اینکه آنان به گمان ما مردهاند ولی در حقیقت، هم زنده هستند و هم نزد پروردگارشان از رزق و فضل الهی بهرهمندند. اما جالب توجه این که در آیه شریفه میفرماید: آنان «خوشحالند».
در اسلام، مرگ، نابودی محسوب نمیشود، بلکه پنجرهای به سوی عالم بقا و جاودانگی است. در سوره یس آیات ۷۸ تا ۷۹ و سوره نحل آیات ۳۸ تا ۳۹ به این نکته اشاره شده است.