رابطه عشق و شهادت/مقام عندیت

رابطه عشق و شهادت
کسی که به معرفت حق و اسماء و صفات الهی نائل شود، حب خدا در دل او راه خواهد یافت؛ زیرا عشق، اوج محبت است و شوق، ثمره و نتیجه محبت است و کسی که خدا را دوست بدارد، اشتیاق دارد که به دیدار او نایل آید.
اما شوق به دیدار، جز با جانبازی و ایثار جان میسر نیست؛ بنابراین برای «لقاء الله» و دیدارحق، باید ایثار کرد. عاشق جز معشوق را نمی‌بیند و غیر از معشوق نمی‌خواهد، و غیر از رضای معشوق هدفی ندارد؛ از این رو تمام کارهای او الهی می‌شود و خواسته خود را در راستای اراده و رضای الهی قرار می‌دهد. «پسندم آن‌چه را جانان پسندد». پس همه هستی خود از جمله جان عزیزش را به جان آفرین و معشوق تسلیم می‌کند و در نهایت به فیض عظیم شهادت نائل می‌شود. پس این انسان در ظاهر می‌میرد ولی درحقیقت حیات می‌یابد.
میـان عاشـق و معشـوق هیچ حائـل نیست
تو خود حجاب خودی حافظ ازمیان برخیز
مقام عندیت
قرآن در باره شهیدان می‌فرماید: آن‌ها مرده نیستند زنده هستند و نزد پروردگارشان از رزق الهی بهره‌مندند.
^{در شهیدان یرزقون فرمود حق آن غذا را نی دهان بٌد نی طبق}
عالی‌ترین مقام قرب برای انسان و بالاترین کمال برایش این است که هیچ حائلی بین او و خداوند نباشد. اتصال به مقام ربوبی و قرب الهی، نهایت کمال و مقامی است که خداوند متعالی جلّ شأنه برای بنده قرار داده است.