اعتقاد بسرای دیگر

میگوییم (الموت حق) یعنی باید بدانی که وقتی میمیری به جهان بهتری وارد میشوی ، مرگ تغییر لباس و زندگی جدید است . زندگی محدود و کوچکی داشتی و حالا زندگی وسیع بدون درد سر ان شاء الله سفر مبارک و خیری .

چنانچه در قیامت ریبی نیست در تو هم ای انسان شک و شبهه ای نباید باشد (و من اصدق من الله حدیثاً ـ قیلا ) . گناه مقدمه ریب و وسوسه است ، همه اش خرابی در وساوسی است که بوسیله آن دلها آلوده ، و ریشه ایمان کنده میشود و گر نه اگر مواظبت کند گناه از او سر نزند ریب برای چه ؟!.

واجبات نیز بخاطر ایمان است

واجبات الهی هم برای پیدایش و زیادی ایمان است ؛ نمازهای پنجگانه شبانه روز، حج بیت الله الحرام، روزه ، اینها مقدمه ایمان است . این که قصد قربت لازم است یعنی متوجه باشد برای تقرب بحق ، نزدیک شدن به کسی که او را آفریده است تا اینکه از این جزئیات بکلی برسد ، یک کلی در هستی او پیدا گردد و آن ایمان است .

قرآن میفرماید «اقم الصلاه لذکری» مقصود با یاد خداست در دل انسان نوری روشن گردد که خاموش شدنی نیست این حرکات بدنی بالاخره از بین رفتنی است .

این حرکات باید نتیجه اش امر ثابت کلی در هستی انسان باشد که هیچوقت در هیچ عالمی از بین رفتنی نباشد ، تا انسان روی زمین است بعد زیر زمین ، ولی ایمان امر قلبی است ، نور الهی است پیدایش و زیادتی آن ببرکت همین عبادت است

کسی در شکم مادر ایمان نصیبش نمیشود ، و ایمان هم چنین نیست که یکباره نصیب کسی گردد بلکه بتدریج در روزه که پروردگار عالم در ماه رمضان واجب فرموده شخص باین عنوان تشبیه پیدا می کند بملائکه . میفرماید: روزه واجب گردید تا ملکه تقوای نصیب گردد پرهیز و خوف از حق با همین تمرین روزانه پس از چند سالی در هستی و وجود خود نور ایمان را حس می کند و این نور چه آثار و ملکات فاضله ای که دارد.

اللهم اسئلک ایماناً تباشر به قلبی» خدایا ایمانی ده که همیشه در قلبم جایگزین گردد و دلم با زبانم یکی باشد .

این درس ادامه دارد…