ادامه ی درس

ایمان چیست؟ 

ایمان یعنی، باور و یقین داشتن به خدای متعال، و از ماده [اَمَنَ] است که آرام گرفتن و آسوده شدن را، نیز با خود دارد و از کارهای قلب است، زیرا «دل انسان» باید به خدا باور کند وقتی که دل جایگاه و حرم خدا گردید اعضای بدن هم تابع آن می شوند و روی همین قاعده فعالیت و کارهای آنها هم در پوشش ایمان واقع می شود.

بنابراین: ایمان، یعنی متصل شدن قلب به آن مرکزی که خود از آنجا برخواسته است و توحید و یگانگی در اعتقاد، وی را در تمام زمینه ها، اعم از گفتار، کردار، رفتار و… در یک حالت قرار می دهد و اجازه نمی دهد، که او در دو چهره ظاهر شود چون بر خلاف ایمان است.

مثلاً چهره مثبت و ایمانی و پسندیده، نیروی معنوی ویژه ای لازم دارد که از ایمان تغذیه می نماید، و اگر کسی واقعاً مؤمن نباشد، در نگهداری چهره مثبت و ایمانی خویش دچار دلهره و اضطراب شدید روانی می شود و خود را در فشار سخت می بیند. برای همین شرک ورزیدن، دل بشر را به دو جهت مخالف بکار می گیرد. و در هر لحظه این دل به دو سو باید نظر کند.

پس خاصیت ایمان این است که دل را از دوگانگی و شرک نجات دهد، بخاطر این که مؤمن شدن یعنی تمام حقایق را پذیرفتن، و از باطل فاصله گرفتن پس با ورود ایمان دل انسان از اصلی حیران و سرگردانی [شرک] پاکیزه می شود.

دوم نمازو نماز روان درمانی می کند، این دستور خدا با اجزاء خودش، غرور و تکبر را ، ریشه کن می سازد و چون این رفتارها ریشه روانی دارند و آنان که «منیت» و «من نفسانی» خود را عبادت می کنند و از [من برتر] یعنی آفریده خویش بی خبر هستند از تمام ارزشهای انسانی و دینی محرومند، و رفتارهای ناپسند و.نا آرامی دارند. ولی نماز انسان را از این بحران نجات می دهد و با هر رکوع و سجده [منیت] نفسانی او را می شکند. و باد تکبر و غرور و خود پسندی خالی می شود.

نکته
غرض بسط رحمت و فضل است

بار عام برای رسیدن بشر به کمال و سعادت ابدی باز است ، گر چه میداند عده ای باختیار خود راه سعادت را نمی پیمایند .

کار او دعوت عام است و بسط نعمت ، حالا عده ای نیایند بخودشان ضرر زده اند.

ای بشر خدا تمام افراد را برای پذیرائی دعوت فرمود با اینکه قبلاً هم میداند همه نمی آیند ولی میفرماید: «انا هدیناه السبیل اما شاکراً و اما کفوراً» راه را نشان دادند حالا انسان با أراده خود در این بارگاه رحمت الهی وارد بشود و یا کفران نعمت بکند .
گر جمله کائنات کافر گردند بر دامن کبریاش ننشیند گرد.

لطیفه و حقایقی است اینجا ـ اگر تمام این بشر نیاید ، مگر یکی ، بس است برای ظهور قدرت و رحمت و کرامت و عظمت الهی . ( انسان کامل است)