تفسیر عرفانی و تربیتی سوره بقره

خواص نماز

وقت شناسی، وظیفه شناسی، پاکیزگی و بهداشت، با قطع ارتباط از فعالیت های دنیوی در چند نوبت از روز، به خستگی روحی و روانی پایان می دهد، فکر و ذهن را از اندیشه دنیوی آزاد نمودن،لحظه انس و الفت را فراهم کردن، لحظات مقدسی را ایجاد کردن، با همه خوبان درگاه حق همرنگ شدن، و مهمتر از همه خدا را به یاد آوردن، زیرا خود دستور فرموده اند:«اقم الصلاة لذکری»

آیا نمازی که ما می خوانیم همه این خواص را دارد؟ اگر ندارد چرا؟ مشکل کجاست؟به نظر من همه اشکالات ما در همین آیه نهفته است که ممکن است نماز بخواند و بیاد همه چیز باشد بجز یاد خدا.و یاد خدا با حضور قلب است نه فقط الفاظ .چرا حضور قلب در نماز کمتر حاصل میشود؟

هر کس خودش باید علت عدم حضور قلب خود را در نماز بررسی کند و جواب را بیابد، حیف است انسان در نماز در برابر خدای خود قرار گیرد و با خالق خود و معبود خود در حال مناجاتولی فکرش در جای دیگری سیر نمایدخدایا توفیق مناجات و بندگی را آن طوری که شایسته است بما عنایت بفرما

معبودم لذت مناجات را از ما نگیرکه آرامش در گروه ذکر و مناجات و بندگی خالصانه است ولی مردم در آسایش و امور مادی بدنبال آرامش میگردندالا بذکرالله تطمئن القلوبآیا بغیر از ذکر خدا دلهابه چه.چیز آرام میگیرد ؟

خدایا بما آرامش در پرتو معرفت و ذکر مداوم با ارتباط با خودت عنایت بفرما