راه سعادت با قرآن در زندگی

گمراهي چيست؟

گمراهي دو نوع است: آشكار و پنهان.

گمراهي آشكار، همانطور كـه از نـامش پيداسـت، واضح و روشن است؛  اما در گمراهي پنهان، كسي از گمراهي شخص مطلع نيست.

در زمان رسول مردم چنان در گمراهى به سر مي بردند كه قرآن از گمراهي آنان بـا ويژگي آشكار ياد مي كند.

براي روشن شدن گمراهي مردم آن زمان العرب ، كـافي است به كتب تاريخي سر بزنيم. مردم آن زمان، نه تنها بتها را مي پرستيدند، بلكـه بعـضي از آن هـا مقـداري خرمـا را جمع آوري ميكردند، آن ها را روي هم انباشته و به صورت مجسمه در ميآوردند و سپس
آن را عبادت ميكردند! و چون گرسنگي بر آن ها غالـب مـي شـد، آن خـدا ي خرمـايي را ميخوردند!

وقتي به آن ها اعتراض مي شد كه اين ساخته هاي دست شما نمي تواننـد خـدا باشند، پاسخ ميدادند كه اين بتها ما را به خدا نزديك ميكنند! آنها گمراه بودند و گمراهيشان آشكار بود .به همين سبب ، خداوند از بين نعمـت هـاي فراواني كه به انسانها عنايت كرده،براي نعمت پيامبران بر مؤمنين منت مينهد.

✨ لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِآ وَيُزَكِّيهِمْوَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ

🔹به يقين، خدا بر مؤمنان منّت نهاد كه در ميان آنان پيامبري از خودشان برانگيخت

كه آيات او را بر آنان مي خواند و [ از آلودگيهاي فكري و روحي ] پاكشان مي كند، و كتاب و حكمت به آنان مـي آمـوزد و بـه راستي كه آنان پيش از آن در گمراهي آشكاري بودند .در اين آيه نيز، پس از بيان منت خدا بر مؤمنين، به سبب مبعوث شدن پيامبري از ميان

خودشان، همان هدف آيه نخست را ذكر ميكند.

هدف در دو آيه مذكور اين چنين اسـت:✨ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ🔹تا آيات او را بر آنان بخواند و را [ از آلودگيهاي فكري و روحي ] پاك كند و به آنان كتاب و حكمت بياموزد.

در آیه ✨كَمَا أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولًا مِنْكُمْ يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِنَا وَيُزَكِّيكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ

🔹در ميان شما رسـول ي از خودتـان فرسـتاديم كـه همواره آيات ما را بر شما مي خواند، و شما را [از هر نوع آلودگي ظاهري و باطني] پـاك ميكند و كتاب و حكمت به شما مي آموزد،  و آنچه را نميدانستيد به شما تعليم ميدهد.

مخاطب خود انسانها هستند كه به آن ها مي فرمايد: در ميانتان رسولاني از بين خودتان فرستاديم تا آيات ما را بر شما بخوانند و شما را تزكيه كرده و كتاب و حكمت بياموزند  و آنچه را كه نميدانستيد به شما آموزش دهند.

در مقايسه اين سه آيه مي بينيم كه نقاط مشترك در آنها به صورت زير است:۱⃣تلاوت آيات؛۲⃣تزكيه؛۳⃣آموزش كتاب و حكمت.

🔴 با توجه به آیاتی که در جلسه قبل ذکر شد به ۳ مساله اشاره شد
تلاوت آیات
تزکیه نفس
آموزش کتاب و حکمت

دقت كنيم:در آخرين آيه يك مورد اضافه نيـز بيـان شـده است و آن آمـوزش مـسايلي بـه انسانها توسط پيامبران است که قبلا نمیدانستندكه فقـط مـي توانـد از طريـق وحـي باشـد و غيـر از وحـي هيچكس از آنها آگاه نيست.

اعجاز قرآن كريم و معجزه حضرت رسول
ص اين بود كه علوم و حكمتهايي را بيـان كردند كه تا قبل از آن هيچ بشري از آن ها آگاهي نداشت  و نكته اينجاسـت پيـامبري كـه اين كتاب با عظمت را آورد، در نزد هيچكس درس نخوانده بود!

✨ رَبَّنَا وَابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولاً مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُزَكِّيهِمْ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

🔹پروردگارا! در ميان آنان پيامبري از خودشان برانگيز، كه آيـات تو را بر آنان بخواند، و آن ها را كتاب و حكمت بيـاموزد، و [از آلـودگي هـا ي ظـاهر ي و باطني] پاكشان كند؛ زيرا تو تواناي شكست ناپذير و حكيمي.

از آنجا كه حضرت ابراهيم، ذريه خود و مردم و بنـدگان خـدا را دوسـت دارد،در حق آن ها اين چنين دعا ميكند:

🔹 «خدايا! از بين اين مردم رسولي را برايشان مبعوث كن كـه آيات تو را برايشان بخواند و آن ها را كتاب و حكمت بياموزد  و آن ها را تزكيه كند. همانـا تو عزيز و حكيم هستي.»

اين دعاي بسيار بزرگي است و حضرت ابراهيم از اهميت اين موضوع آگـاهي كامـل دارد. از اين رو، جمله پاياني دعا را به اين منظور بيان ميكند كه خداوند قـادر اسـت ايـن دعاي باعظمت را مستجاب گرداند.

چهار آيه مذكور اين حقيقت را بيان مي كنند كه يكي از اهداف اصلي بعثت پيـامبران،تزكيه نفوس و تربيت انسانهاست تا آن ها به كمال برسند و بـه اخـلاق حـسنه مزين شوند؛ زيرا هدف از خلقت انسان، رسيدن او به مقام خلیفه الهي است. پس كساني كه مي خواهند به تعليم علم الاهي بپردازند  و لقب «مبلِّغ» را دريافت كنند، بايد خودشان هدف پيامبران را بيش از همه تحقق بخشند .

زيرا اگر انساني به كمال نرسـيده باشـد، توانايي كمك كردن به ديگران را نخواهد داشت ؛ چرا كه : «فاقدالشيء لايعطي»؛ كسي كه چيزي را ندارد، نميتواند عطا كند.

انسان «مبلِّغي» كه به رذائل اخلاقي چون غضب و شهوت و حـب دنيـا متبلا باشـد، چگونه ميتواند به ديگران درس اخلاق دهد و آنها را تزكيه كند؟! ⁉

پس هر كسي تزكيه كند و قرآن را با تأمل بخواند، مفهوم بـيش تـر و عميـق تـر ي را از آيات الاهي كسب ميكند.