زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
راه سعادت با قرآن در زندگی
تربيت چيست؟
بيان شد كه تزكيه يعني تربيت انسان ها.حال ممكن است اين پرسش مطرح شود كه مگـر ما تربيت نشده ايم؟
بيشتر انسانها سعي ميكنند در برابر ديگران خود را خوب جلوه دهند، نه اين كـه بـه خاطر خودشان خوب باشند؛ بلكه ميخواهند تعريف و تمجيد ديگران را كسب كنند.
انسان فطرتاً مي داند كه خوب بودن پسنديده است، امـا چـون بـراي خـوب بـودن بايـد زحمت بكشد، در رفتار با ديگران ميكوشد خود را خوب نـشان دهـد،اما با وجـود ايـن ، در محيط خانه و جايي كه خوب بودن او نيازمند تلاش است، قيد خوب بودن را ميزند،چون ميداند ساير اعضاي خانواده چاره اي جز تحمل اخلاق او چاره ای نخواهند داشت .
بـه ايـن ترتيـب، به خود زحمت نمي دهد كه در خانه نيز دستكم نقش آدمهاي خوب را بازي كند.گروهی از انسانها را در نظر بگيريد كه با هم به مـسافرت مـي رونـد .
در آغـاز سـفر، همگي خوب و خـوش اخـلاق هـستند،امـا همـين كـه چنـد روز گذشـت، بـه ويـژه در مسافرتهاي طولاني مانند سفر حج،نقاب خوب بودن را از چهره هايشان بر مـيدارنـد و چهره واقعي خود را برملا ميسازند. «از كوزه همان برون تراود كه در اوست.»
ماهيت درون انسانها در رفتار پديدار خواهد شـد كـه ايـن را در علـم روان شناسـي «شاكله» ميگويند.اين مسأله درون، نه تنها در رفتارها تأثير مي گذارد، بلكه در نمـاز نيـز خـود را نمايـان خواهد كرد.
علت اين كه انسان در نماز توجه قلبي نـدارد و افكـار گونـاگوني بـه ذهـنش خطور مي كند،وجود رذائلي همچون كينه،بخـل ،حـسد و حـب دنيـا اسـت كـه اجـازه نميدهند انسان با خدا ارتباط برقرار كند.
اخلاق فردي به طور مستقيم برخود انسان تأثير ميگذارد و بعد از آن هم به ديگران سرايت ميكند و در اخلاق الاهي نيز مؤثر است.
اگر انسان اخلاق بدي دارد، بايد خود را اصلاح كند؛زيرا در غير اين صورت، تأثير بد اين اخلاق، ابتدا خود انسان را زيانديده مي كند
و بعد از آن به اطرافيانش اعم از اعـضاي خانواده،دوست،فاميل و حتي محيط كارش ضرر ميرساند.
بنابراين تا زماني كه درون انسان آشفته است♨، به طوري كه همه گونه رذائل در او يافت ميشود،براي برقراري ارتباط با خدا موانع بزرگي دارد؛اما هنگامي كه درون او پاك باشد و اين رذائل را به دور بريزد،قادر خواهد بود تا با پروردگار خود رابطه اي قلبي برقرار كند و با خدا خود به مناجات بپردازد.
گاهي اوقات، انسان به زيارت مي رود و از اين زيارت احـساس لـذت نمـي كنـد و از خود ميپرسد كه چرا نتوانسته با معنويت قوي موجود در آنجا ارتباط برقرار كند.
✳آداب زيارت و ارتباط قلبي
انسان براي رفتن به زيارت بايد آدابي را رعايت كند. بـراي مثـال غـسل مـي كنـد، وضـو ميگيرد، جامه تميزي بر تن ميكند،ذكر خدا مي گويد و به زيارت مـي رود.
اگـر زيـارت پيامبر ص يا ائمه اطهار باشد، اذن دخول خوانده و وارد مي شود، و چنان چه انـسان بـا آن بزرگواران ارتباط قلبي برقرار كند، حالت نوراني به او دست ميدهد.هرچند درخواستهاي مادي انسان پايانپذير نيست، اما آن چـه اهميـت دارد، حالـت معنوي و روحي او است.
در واقع انسان با طهارت نفس و رفـع رذائـل ، بـه روحانيـت و حقيقت زيارت نائل ميشود.كساني كه خالصانه راز و نياز ميكردند،و هـيچ چيـز مـادي از خـدا نمـيخواسـتند،پيامبران،و معصومين و عرفا بودند؛ اما ما انسانهاي عادي در برخي مواقع هر چه گرفتـارتر ميشويم، به خدا نزديكتر ميگرديم و راز و نيازمان با خدا بيشتر ميشود.
اما مسأله اینست که انسانی که دل صاف و درون پاکی دارد حتی در زیارت صفای خواستی نصیبش میشود زیرا انرژی مثبت محیط و انوار موجود در این اماکن به روح و روان انسان تأثیر میگذارد می بینی انسان حتی مشکلات خود را فراموش میکند و از خدا خدا را میخواهد و از صمیم قلب برای دیگران دعا میکند و در هر حال وجودش خیر است و انرژی مثبت بطرف محیط اطراف خود و حتی عالم هستی ارسال میکند حتی اگر خودش متوجه نباشد و انسانها با دیدن آنها راحتی خاصی احساس میکنند.
