ادامه مطلب 

راه سعادت با قرآن در زندگی

قلب، عرش رحمان است

انسان نبايد فقط به ظاهر خود اهميت دهد، بلکه بايد به درون و اخلاق خويش بيش‌تر بها دهد؛ زيرا اخلاق ظاهري از درون او سرچشمه مي‌گيرد.

اگر قلب و درون انسان از رذائل اخلاقي مانند کينه،بخل،حسد،ريا و… پاک باشد، آن قلب جايگاه عرش رحمان خواهد بود.چرا قلبي که مي‌تواند جايگاه عرش رحمان باشد، با رذائل اخلاقي، آلوده شود و جايگاه صفات شيطاني گردد؟!

اگر انسان مي‌خواهد صفات خداوند در قلبش جا بگيرد،بايد شيطان و صفات شيطاني را از قلب خود خارج کند:«ديو چو بيرون رود، فرشته در آيد.»

قلب،  گوهري گرانبها از عالم ملکوت و چونان آيينه‌اي است که جمال خدا را نشان مي‌‌دهد.مبادا آن را با صفات بد و رذائل آلوده کنيم،به طوري که آيينه قلب ديگر جمال را نشان ندهد.

بيان مي‌کنند که کعبه ظاهري براي طاعت خداست و دل، کعبه باطني براي عنايت پروردگار است.کعبه ظاهري از آب و خاک و مزين به اسرار پاک است و کعبه‌دل جلوه‌گاه جمال الاهي است.

بيان عارف بزرگوار شيخ عبدالله انصاري دراين‌باره، ‌چنين است:

در راه خدا دو کعبه آمد منزل
يک کعبه صورت است و يک کعبه دل
تا تواني زيارت دل‌ها کن
بهتر ز هزار کعبه باشد يک دل

انساني که قلبش پاک باشد و براي خدا از ديگران دل‌جويي کند،پاداش بس فراوان‌تري از طواف خانه خداوند🕋 به دست مي‌آورد.

انسان بايد خانه دل خود را که عرش رحمان است، از همه پليدي‌ها پاک کند و جز خدا در آن راه ندهد؛همچنان‌که خداوند به حضرت ابراهيم خطاب کرد:

«طَهِّرَا بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْعَاكِفِينَ»؛خانه مرا براي معتکفان و طواف‌کنندگان پاک کن.

براي «تزکيه» بعد از يقظه بايد تخليه کرد؛يعني رذائل را شناخت و درون خود را پاک کرد.مرتبه بعدي، تَحليه است يعني صفات خوب راجايگزين ساخت؛مثلاً خود را از رذيله تکبر پاک کند و تواضع را جايگزين آن کرد تا نوبت به تجليه برسد؛يعني نورالاهي در قلب متجلي شود.

قلبي که در آن کينه،حسد،بخل،حرص و… باشد،محل وسوسه‌هاي شيطان است.پس کينه‌ها را بيرون کن و قلب را عرش رحمان قرار بده.