آیا آماده مهمانی خدا هستی؟

آیا آماده این مهمانی هستی؟

هر کسی بر حسب میزبانی که او را دعوت می کند،خود را برای رفتن به مهمانی آماده می کند. بعضی از میهمانی ها بسیار ساده، و نیاز به استعداد و آمادگی خاصی ندارد، ولی برای حضور در بعضی از مهمانی ها انسان از مدتی قبل خود را آماده می کند چرا؟ چون دعوت کننده مهم است، و دعوت شده قصد دارد از بقیه مهمانان کمتر نباشد.

حال میزبان در این ضیافت کیست؟ و خصوصیات این میهمانی چیست؟
حضرت رسول (ص) از واژه ” دعیتم ” استفاده کرده اند یعنی شما به این میهمانی دعوت
شده اید کارت دعوت این میهمانی هم همان کتب آسمانی هستند که توسط پیامبران برای تعالی روح انسانها فرستاده شده، ودر آن کتاب آسمانی شما را به این ضیافت خدا دعوت کرده اند،

که درآیه ۱۸۳ سوره بقره می فرماید:يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُون

(اى اهل ايمان ! روزه بر شما مقرّر شده ، همان گونه كه بر پيشينيان شما مقرّر شد ، تا پرهيزكار شويد).آری این نکته قابل توجه است که حضرت می فرماید: در این ماه شما به میهمانی خدا دعوت شده اید، «دُعیتُم» (شما دعوت شده اید) برای این مهمانی، و کارت دعوت شما هم در کتاب قران، و این دعوت نامه بوسیله پیامبر(ص) بما رسیده است.

حال این دعوت نامه از طرف کیست؟ از طرف میزبانی است که صفات او در آخر سوره حشر چنین آمده است:

هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ ۖ هُوَ الرَّحْمَٰنُ الرَّحِيمُ ﴿٢٢﴾

هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿٢٣﴾

هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ ۖ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٢٤﴾

اوست خدايى كه جز او هيچ معبودى نيست ، داناى نهان و آشكار است ، او رحمان و رحيم است، اوست خدايى كه جز او هيچ معبودى نيست، حاکم و مالک اصلی اوست، از هر عیب منزّه است، به کسی ظلم نمی کند، امنیت بخش است، مراقب همه چیز است،

قدرتمندی شکست ناپذیر که با اراده نافذ خود هر امری را اصلاح می کند، و شایسته عظمت است از آنچه شریک برای او قرار می دهند!

او خداوندی است خالق، آفریننده ای بی سابقه، و صورتگری (بی نظیر) برای او نامهای نیک است، آنچه در آسمانها و زمین است تسبیح او می گویند، او عزیز و حکیم است!

هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ ۖ هُوَ الرَّحْمَٰنُ الرَّحِيمُ «۲۲» هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ «۲۳» هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ ۖ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

آری دعوت نامه از چنین میزبانیست با این همه کمالات، که همه چیز دارد، یعنی کلید خزائن همه چیز در دست اوست.

میزبان این ضیافت، خداوند رحمان و رحیم و حکیم و حلیم و کریم و علیم و قادر و.رازق و… است واولین صفتی که می توان برای این میزبان در این مهمانی بیان کرد «کرم اوست». که در این ماه با جود و کرم خودش سفره ای معنوی برای بندگان خود گسترده است، وما را به این میهمانی دعوت نموده

این میزبان ( یعنی خداوند ) «توّاب» است . اما تو باید توبه کنی تا مشمول اسم توّاب خدا گردی ، یعنی خداوند توبه پذیر است اما باید تائبی باشد تا تواب بودن خدای تبارک و تعالی تجلی پیدا کند. صفت تواب صیغه مبالغه است در قبول کردن توبه . این خداوند بزرگ، «غفار» هم هست.

این خداوند «کریم، رحیم» است، و رحمت واسعه اش برای مؤمنی است که خود را مستعد دریافت این رحمت الهی کنند. و بیشترین چیزهای که بر سر این سفره معنوی وجود دارد همان ظهور اسماء الله الحسنی هستند، که صفات «تواب و رحمت و کرم عفو و مغفرت » خداوند در این ماه بیشتر تجلی پیدا می کند .

یکی دیگر از صفات میزبان «غنی» است آن هم غنای مطلق یعنی هر آنچه که بخواهی خزائن آن نزد اوست و کلید خواستهای مادی و معنوی در دست اوست.

و حضور، و رفتن و نرفتن بندگان هم هیچ تأثیری به کبریایی حضرت حق نمی کند اما حضرت حق دوست دارد بندگانش به این میهمانی بروند، حتی بندگانی که از مدتها درب خانۀ او را نزده اند .

خداوند دوست دارد که تو برای این میهمانی خودت را آماده کنی و با به دست گرفتن یک شاخه گل معنوی آمادگی خود را اعلام کنی و آن عطر صفای درون توست و آن یک نوع آمادگی برای ورود به ماه خدا است .

از جمله صفات این میزبان «جواد» بودن است که جواد یک صیغه مبالغه در رزق دادن است . این میزبان، خدای رحمان و رحیم و ارحم الراحمین است .

خوب بنگر که تو می خواهی به چه ضیافت ومیهمانی بروی؟
و چه میزبانی تو را به این میهمانی دعوت کرده است ؟
حال اندکی از صفات میهمان بگوییم ؟ میهمان چه کسی است ؟

میهمان یک عبد ذلیل ، مسکین ، مستکین است ، الذی لا یملک لنفسه نفعا ولا ضرا و لا حیاه ولا موتا و لا نشورا ” مهمان بنده ایست، ذلیل، و بیچاره ای که حتی مالک نفس خود نیست، و نه نفعی و نه ضرری، و نه حیات و نه مرگ، هیچ چیز در اختیار او نیست، فقیر مطلق در تمام امور. حال ببینید که میزبان از چه عظمتی برخوردار است، و میهمان از چه حقارتی، میزبان غنی مطلق، و مهمان فقیر محض، که از خود هیچ ندارد، و حتی آنچه را که خیال می کند دارد آن هم مالکیت اعتباریست نه حقیقی!

اما با وجود تمام این عظمتی که میزبان دارد باز هم بندگان حقیرش را به میهمانی دعوت می کند و می فرماید :

بازا ، بازا ، هر آنچه هستی بازا گر کافر وگبر و بت پرستی بازا
این درگه ما درگه نومیدی نیست صد بار اگر توبه شکستی بازا

اما این بار که می خواهی به میهمانی بروی، خودت را پاک کن و درون خود را تمیز کن و با توبه نصوح برو، برای این که بتوانی از این سفرۀ معنوی الهی بهره مند شوی و از فیض و برکت این ماه و اسماء الله استفاده کنی.

چون بیماری که به مهمانی برود هر چند سفره رنگینی گسترده شده باشد او بخاطر مرضش نمی تواند از این غذاها تناول کند.
این مهمانی معنوی ماه مبارک رمضان هم این گونه است ، باید خودت را از انواع امراض روحی مانند: «تکبر، غرور، خود خواهی و خودپسندی، و خود بزرگ بینی و کینه و بخل و…» خود را پاک کنی و شفا دهی. باید عبد شوی ، و باید با «قلب سلیم» و با خشوع و بنده وار به این مهمانی وارد شوی.

سعی کن که امسال با سالهای دیگر فرق کند، سعی کن خودت را از تمام گناهان پاک کنی، ومسلماً پاک شدن از هر گناهی توبه خاص خود را می طلبد چنانچه بیان می شود برخی از گناهان هستند که در ماه مبارک رمضان با وجود بارش باران رحمت الهی بازهم پاک نمی شوند، باید آثار گناه را با “رد مظالم” پاک کرد، اگر حق کسی بر گردنت است، غیبتی، تهمتی، سوءظنی نسبت به کسی داشته ای خود را محاسبه کن و برای او طلب آمرزش نما که زمان و مکانهای معین برای پاک شدن، واستجابت دعا مؤثر است.

لذا برکت این ماه مبارک برای کسانی است که آمادگی لازم را برای دریافت رحمت الهی داشته باشند ، چنانچه می دانیم این ضیافت و میهمانی زمان خاصی دارد و یک ماه معینی را خداوند برای این میهمانی قرار داده است نه اینکه هر کسی هر زمان که دلش خواست می تواند به این میهمانی برود. یعنی اگر انسان معذور است (مسافر یا مریض) می باشد و بعد هم قضای آنرا بجا بیاورد و تکلیف از او ساقط شود، اما از رفتن به این مهمانی با کاروان صائمین که لحظات اذان مغرب را لحظه شماری می کنند. و منتظر نزول رحمت از میزبان هستند، او محروم است هرچند معذور باشد. چه برسد به کسی که بهر بهانه ای خود را از این لحظات و مهمانی پر فیض محروم کند.

آیة الله جوادی آملی می فرماید: گرچه روزه سخت و دشوار است، ولی لذت شنیدن ندای، « یا ایها الذین آمنوا» خستگی روزه را از انسان می گیرد، با شنیدن این ندا عبادت بر ما سهل و روان می شود. اسلام روزه را برای ارتقای روحی و روانی بر پیروان خود واجب داشته و نه فقط در اسلام، بلکه دیگر آئین های الهی مثل یهودیت، و مسیحیت هم بنوعی روزه می گیرند. بلکه حتی در آئین های غیر الهی مانند بودیسم، و هندوئیسم نیز روزه و ریاضت های جسمی را برای تربیت جسم و روح پیروان خود ضروری می دانند.زیرا روزه برای بیماریهای روح و جسم بسیار مفید است.

آورنده کارت دعوت

کسی که بین ما و خدا واسطه شده تا این کارت دعوت توسط پیامبر(ص) به دست ما برسد، بزرگترین فرشته خداوند حضرت جبرائیل (ع) است . پس بنگرید که این میهمانی از چه عظمتی برخوردار است ونیازمند است که انسان با یک استعداد وآمادگی خاصی در این مهمانی حضور یابد. .

از جمله استعدادت وآمادگی ها برای حضور در این میهمانی غسلی است، که در شب اول ماه مبارک، و تمام شبهای این ماه مبارک خصوصاً شبهای فرد، در اعمال مستحب وارد شده است .

غسل علاوه بر طهارت ظاهری، یک طهارت باطنی نیز می باشد، به همین دلیل حدث اکبر را با غسل پاک می کنند وحدث اصغر را با وضوء . لذا شایسته است که انسان به هنگام غسل کردن، نیت توبه از تمام گناهان و تمام افکار غیر خدایی را که در ذهنش بوده نیز مد نظر داشته باشد .

امام باقر(ع)فرمودند: «ان الله اشد فرحاَ بتوبة عبده من رجل اضلّ راحلته و زاده فی لیلة ظلماء فوجدها» (…خداوند بیشتر خوشحال می شود از [بازگشت] و توبه بنده اش، از مردی که گم کرده باشد مرکب و توشه خود را در شبی ظلمانی، و آنرا پیدا کند».
لازم است انسان تعجیل بر توبه نماید از گناهان کبیره و صغیره، و بداند که هیچ معصیتی کوچک نیست و تدارک کند آنچه بر ذمه او است در گذشته از واجبات و کفارات و رد حقوق و مظالمی اگر بر عهده او است قبل از حلول ماه رمضان.

در روایت است که خارج شد رسول الله(ص) در روز یکشنبه ای از ماه ذوالحجه و فرمود:«یا ایهاالناس فمن منکم یرید التوبه؟» (ای مردم چه کسی از شما توبه می خواهد؟) راوی می گوید: مردم گفتند همه ما توبه می خواهیم ای رسول خدا، حضرت فرمود: غسل کنید و وضو بگیرید، و چهار رکعت نماز بخوانید، و در هر رکعت «یک مرتبه سوره حمد و قل هوالله احد سه مرتبه و معوذتین را یک مرتبه » و سپس استغفار کنید هفتاد مرتبه، و ختم کنید استغفار را به «لا حول و لا قوة الا بالله العلی العزیز» پس بگویید: یا عزیز و یا غفار اِغفر لی ذنوبی و ذنوب جمیع المؤمنین و المؤمنات و انه لا یغفر الذنوب الا انت» ظاهرا این استغفار و دعا بعد از نماز است.

و رسول خدا(ص) فرمود: کسی از امت من نیست که این عمل را بجا بیاورد، مگر اینکه ندا داده می شود از آسمان، ای بنده خدا عمل از سر بگیر…، و خلاصه حدیث آنست که هر کس آن را بجا آورد توبه اش مقبول و گناهانش آمرزیده شود و خصماء او در روز قیامت از او راضی شوند و با ایمان بمیرد، و دینش گرفته نشود و قبرش گشاده و نورانی گردد و والدینش از او راضی گردند و مغفرت شامل حال والدین و ذریه او گردد و توسعه رزق پیدا کند و ملک الموت با او در وقت مردن مدارا کند و به آسانی جان او بیرون شود.

شخصی از حضرت رسول(ص) پرسید اگر کسی این عمل را در غیر این ماه انجام دهد؟، فرمود: همان طور است پس این عمل و توبه برای هر زمانی مناسب است چه بهتر برای آمادگی به ماه مبارک رمضان باشد. آری به مهمانی پروردگار عالمیان رفتن با توبه نصوح و اخلاص، تا از فیض و رحمت الهی، و شبهای قدر برای ظلمات قبر توشه ای فراهم کنیم.