زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
راه سعادت با قرآن در زندگي
تکامل جسم و روح انسان ازطرف خالق او
از آن‌جا که «قرآن» از جانب خالق انسان فرستاده شده است، تکامل جسمي‌و روحي او را مدنظر داشته، اما بيش‌تر به تکامل روح و حقيقت وي توجه دارد و از جسم به عنوان وسيله‌اي براي تکامل روح ياد مي‌کند.
گفتني است:اين کتاب آسماني ما را از اين‌که به وسيله، بيش‌تر از هدف توجه کنيم، برحذر مي‌دارد؛ زيرا اين عمل سبب فراموشي حقيقت انسان مي‌شود. تمام دستورات و احکام اسلام براي اين است که آدمي به تکامل برسد. به عبارتي ديگر، اجراي دستورات دقيق اسلام مانع از بيماري جسمي‌و روحي ما مي‌گردد. براي مثال، خداوند به انسان دستور مي‌دهد که نماز بخواند.
❓ آيا خداوند به اين نماز احتياج دارد؟
خير، نماز ما فقط براي تکامل و تربيت خود ماست. آن‌چه مسلم است، منظور از تربيت، تربيت جسمي انسان نيست؛ چون اين جنبه را والدين ما بر عهده داشته‌اند و از زماني که ما به دنيا آمده‌ايم، جسم ما را پرورش داده و تربيت کرده‌اند.
بنابراين، منظور از تربيت اسلام، تربيت جنبه روحي انسان است.اگر روح تربيت يابد، سلامت روحي در ظاهر و جسم نيز تأثير مي‌گذارد و آدمي در اين حالت خوش‌رو و خوش‌اخلاق و برخوردار از قلبي سليم است.
جسم تنها براي مدت معيني در اختيار روح قرار دارد و تا زماني که مقرر است که اين شخص در دنيا باشد، فرصت دارد از اين جسم براي تکامل يافتن استفاده کند؛ زيرا با پايان يافتن فرصت و به سر آمدن عمر انسان، روح دوباره به همان عالم ملکوت باز خواهد گشت.
اکنون سؤال اين است که چرا روح به اين دنيا آمد و چرا بازگشت؟
روح به اين دنيا آمده تا تربيت شود و به تکامل برسد. اگر براي انسان تنها جنبه مادي را در نظر بگيريم، اين‌چنين خواهد بود که او روزي متولد مي‌شود و نوزاد ناتواني بيش نيست، اما به مرور زمان بزرگ شده پرورش مي‌يابد و پس از مدتي، مي‌ميرد و اين مسأله در تمام انسان‌ها تکرار مي‌شود.
❓پرسش اين است که چرا انسان به دنيا بيايد
❓ و پس از مدتي هم بميرد و همه چيز پايان پذيرد؟
❓ آيا زندگي در اين صورت عبث نيست؟
اگر از ديدگاه قرآن کريم به اين مسأله نگاه کنيم، مي‌بينيم که مرگ به هيچ عنوان پايان زندگي انسان نيست. آري! اگر او تنها در جسم و جنبه مادي خلاصه شود، اين عبث بودن صحيح است؛ اما جسم و جنبه مادي، تنها يک بُعد از انسان محسوب مي‌شود.به بيان بهتر، اصل و حقيقت انسان جنبه روحاني او است، و مرگ نه تنها پاياني براي وي نيست؛ بلکه نوعي تکامل است.