علامه طباطبايي (ره):
«ممکن است انسان گاهی از خدا غافل شود و خدا يک تب سخت خطرناک چهل روزه به او بدهد، برای اين که يک بار از ته دل بگويد: يا الله». (جرعه های جانبخش، نوشته غلامرضا گلی زوار، ص ۳۸۰)
«گاهی يک عصبانيت، بيست سال انسان را عقب می اندازد». (ز مهر افروخته، نوشته سيد علی تهرانی، ص ۸۳)
آيه الله حسن زاده آملی:
«يکی از اهم مراقبات اين است که انسان، واردات و صادرات دهانش را مواظب باشد… وقتی واردات انسان هرزه شد، صادرات او هم هرزه و پليد و کثيف می شود؛ يعنی قلم او هرزه و نوشته هايش زهر آگين خواهد شد». (مجموعه مقالات آيه الله حسن زاده، ص ۱۲۶)
«تسويف يعنی سَوفَ سَوفَ کردن، يعنی امروز و فردا کردن، بهار و تابستان کردن، امسال و سال ديگر کردن. [ولی] وقت نيست، و بايد به جد بکوشيم تا خودمان را درست بسازيم». (مجموعه مقالات، ص ۱۷۶)
« نزد اولياء الله مجرب است که اکثار ذکر شريف «يا حیُّ يا قيّومُ يا مَن لا اله الّا انت» موجب حيات قلب است». (کتاب نامه ها بر نامه ها از آيه الله حسن زاده، ص ۲۲۶)
آيه الله کشميری (ره):
«اگر سوره والعاديات روزی ۱۱۰ مرتبه خوانده شود، روزی حلال فراوان خواهد آمد». (روح و ريحان، نوشته علی اکبر صداقت، ص ۸۱)
«آنان که غيض شديد دارند سوره الم نَشرَح لک صدرک» را چند بار بخوانند که شرح صدر می آورد». (آفتاب خوبان، علی اکبر صداقت، ص ۲۹)
«لاحول و لا قوه الا بالله، روزی صد مرتبه چنان چه در روايت آمده، هفتاد نوع بلا را از انسان دور می کند که آسان ترين آن غم و اندوه است». (آفتاب خوبان، ص ۸۳)