چکیده بحث اسماء

چکیده بحث اسماء
۱ـ اسماء تجلیات ذاتند.
۲ـ اسماء صرف یک لفظ نیستند و عالمی از عوالمند.
۳ـ اسماء مراتب دارند و در رأس آن ها اسم اعظم قرار دارد.
۴ـ اسماء به دو شاخه جمال (رحمت) و جلال (قهر) تقسم می شوند.
۵ـ همه اسماء شیفته ظهورند و مظهر می خواهند تا آشکار شوند و سراسر عالم مظاهر و آثار اسمائند.
همان طور که «ذات» مشتاق بود از پشت پرده غیب در آید و جلوه گر شود، و در نخستین تجلی و ظهورش اسماء پدید آمدند، و اسماء نیز که منبع و معدن کمالات و جمال الهی اند، شیفتگی ای مهار نشدنی دارند تا این حسن و کمال را آشکار سازند.
سایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه سود
ما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق بود (حافظ)
از این رو اسماء در پی مظهرند و در تلاشند ساغری بیابند تا از باده گلگون و می رنگارنگ ظهورات و تجلیات و فیوض اسماء پر سازند.

آری تمام عالم آیات الهی و نشانه های حقند. بیشتر موجودات مظهر یک یا چند اسم هستند و به طور غالب تک بُعدی؛ به عبارتی یا مظهر جمالند یا جلال، از باب مثال: بهشت از مخلوقاتی است که تنها مظهر اسماء جمال خداست.
جهنم و شیطان از موجوداتی هستند که فقط مظهر اسماء جلال خداوندند. وقتی شیطان می گوید:
قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ
( به اسم عزت تمسک کرده که از اسماء جلال است)
شیطان فقط جلوه گر قهر و غضب خداست، از این رو ذره ای لطف و رحم ندارد.
پس شیطان فقط مظهر اسماء جلال و قهر و غضب خداست.
خلاصه این که هر یک از موجودات مظهر یک یا چند اسم اند و با همان اسم یا اسماء مرتبطند، در میان مخلوقات تنها یک موجود است که مظهر همه اسماء است و آثار و خواص تمام اسماء را در خود دارد، به تعبیر دیگر مظهر اسم اعظم است. «آن موجود انسان» است.
انسان عادی مظهر بالقوه اسماء است و تنها انسان کامل در روزگار ما، قائمه گیتی، امام زمان(عج) است که مظهر بالفعل تمام اسماء و «اسم اعظم» است.
انسان کامل همه اسماء و اسم اعظم را در اختیار دارد و اگر خلیفة الله نبود، هیچ گاه اسماء الهی ظرف و مکانی کامل نمی یافتند تا تجلی و ظهور کنند و حق تعالی برای همیشه در پشت پرده غیبت می ماند.
بنابراین، ولی الله بزرگ ترین ظرف تجلّی و ظهور حق است. انسان کامل در سیر صعودی خود تمام منازل و مراتب اسماء (عالم اسماء) را پیموده، اسماء را در جان خود شهود کرده و حقیقتش با حقیقت اسماء متحد و یگانه است. پس
«خلیفة الله همان اسم اعظم است که بدین شکل ظهور و جلوه کرده است.»
امام باقر(ع) در تفسیر آیه مبارکه
«و لله الاسماء الحسنی فادعوه بها»
(و اسماء حسنا برای خداست پس خدا را با اسمائش بخوانید)
می فرماید: «نحن اسماء الحسنی التی لایقبل الله من العباد ^{عملا الاّ بمعرفتنا»}
(اسماء حسنا (زیبا) ی خدا الهی ما هستیم که خداوند از بندگان عملی قبول نمی کند، مگر این که به ما معرفت داشته باشند).
در رأس اسماء، «اسم اعظم» وجود دارد و بر اساس این روایت، حقیقت و باطن اهل بیت (ع) همان اسماء الهی و اسم اعظم است.
در روایات آمده است که اسم اعظم «کلمة تامة الهی» است و مراتب آن به «حروف» تعبیر شده که در مجموع هفتاد و سه حرف دارد.
به هر یک از انبیاء تنها چند حرف (چند مرتبه) از آن عطا شده است و تمام معجزات و کارهای خارق العاده را با همان چند حرف انجام می داده اند.
در کافی از امام صادق(ع) روایت جالبی نقل شده که می فرماید:
«همانا به عیسی بن مریم [از مجموع ۷۳ حرف اسم اعظم] دو حرف داده شده بود که با همان دو حرف کار می کرد (مرده زنده کردن، شفای بیمار لا علاج.و…) . و به موسی چهار حرف، به ابراهیم هشت حرف، به نوح پانزده حرف، و به آدم بیست و پنج حرف داده شده بود و خداوند متعال هفتاد و ^{دو حرف آن را به محمد و آل محمد عطا کرده است» .
و یک حرف باقی مانده مختص خداست.}
نظر به روایات و ادلهء دیگر، سایر انبیاء بهره ای اندک از اسم اعظم داشته اند، اما اهل بیت(ع) مظهر اتمّ و اکمل اسم اعظم بوده ، تمام مراتب آن در اختیار آنان و در جان آن ها نهاده شده است، بلکه حقیقت آنان با اسم اعظم الهی اند.
در وهلهء اول، این مرتبه برای آن ها ثابت است و سایر اولیاء و انبیاء از مقام اهل بیت استمداد کرده و فیض می گرفتند.
از آن جا که حقیقت اهل بیتند(ع) در واقع از باطن اهل بیت (ع) کمک و فیض می گرفتند و به آنها تمسک و توسل می کردند.
آری در تمام موارد هر معجزه و عملی صورت گیرد، با استمداد و کمک از ولایت و حقیقت ائمه طاهرین است. آنها اسم اعظم و صاحب ولایت مطلقه اند. خداوند قدرت تصرف و تأثیر در عالم را به آنها داده و انبیاء از باطن اهل بیت(ع) ولایت را کسب می کردند. همچنین اولیای غیر معصومی که صاحب کرامتند، با کمک گرفتن از ولایت ائمه کارهایشان را انجام می دهند، چرا که انبیاء و سایر اولیا از تجلیات و مظاهر خلیفة الله هستند.»
البته درک و فهم این مطالب نیاز به تبحر در علوم عرفانی و آیات و روایات اهل بیت(ع) و شناخت انسان کامل دارد.

الحمدلله.