پیوند و نهضت حسینی و مهدوی(ع)

پیوند و نهضت حسینی و مهدوی(ع)
بین نهضت امام حسین(ع) و قیام امام مهدی(عج) پیوند بسیار عمیقی وجود دارد:
شعار نهضت مهدی(عج) «یا لثارات الحسین» یعنی خونخواهی حسین (ع) است.
امام مهدی(عج) در وقت ظهور، خود را چنین معرفی می کند: «انا ابن مقتول بکربلا» من فرزند کسی هستم که در کربلا کشته شد.
۳- در تمام مناسبت های مربوط به امام زمان(عج)، زیارت امام حسین(ع) مستحب است.
۴-طبق بعضی از روایات، انقلاب و ظهور امام در روز عاشورا است.
۵-در روایات وارده از رسول(ص) درباره امام حجت ایشان چنین معرفی می شود:« من نسل ولدی الحسین» یا « التاسع من اولاد ابنی الحسین»
او از نسل فرزندم حسین است، نهمین فرزند از اولاد پسرم حسین است.
۶- امام مهدی(عج) آن حرکت تاریخی امام حسین(ع) به طرف کوفه که تحقق نیافت، تحقق می بخشد، و تکمیل کننده راه جدش حسین(ع) است.
این ارتباط بین امام حسین(ع) و قیام امام مهدی(عج)، و بین عاشورا و انتظار، به قدری واضح است که حتی دشمنان هم به آن توجه دارند و بر این اساس گفته اند:
«انه اذا اردنا ان نقضی علی التشیع فیجب أن نقطع ارتباطهم بالماضی»
همانا اگر بخواهیم تشیع را از بین ببریم باید ارتباط آنان را با گذشته قطع کنیم)
آری! بلکه دشمنان، مکتب تشیع را بهتر از ما (اکثر شیعیان) شناخته باشند، زیرا اکثر شیعیان اطلاع زیادی از تشیع ندارند و فقط محب اهل بیت(ع) هستند. حتی بسیاری از اهل تسنن هم محبت اهل بیت (ع) را در دل دارند؛ زیرا این فرضی الهی است:
قل ما اسئلکم علیه اجرا الا الموده فی القرباء
بگو من بر انجام رسالت، از شما مزدی نمی خواهم مگر دوستی و محبت درباره نزدیکانم.
و در روایاتی مودة فی القرباء اهل بیت هستند. اما مسئله شیعه فرق می کند زیرا شیعیان در مقابل عقیده خود مسئولیت دارند، و شناخت این مسئولیت ها مسلتزم به معرفت به اهل بیت و شناخت مکتب تشیع است.
تحصیل عزت و آبرو
عزت شیعیان به اهل بیت است، و همان طو که به دست آوردن هر چیزی مانند تحصیل علم، ثروت، مقام، و قدرت، راه و روش مخصوص خود را دارد، برای تحصیل عزت و آبرو در پیشگاه خداوند متعال هم باید زحمت کشید و راه صحیح آن را در پیش گرفت؛ همان راهی که ابا عبدالله الحسین(ع) پیموده است. زیرا حسین(ع) بر مرکب عشق و ایمان قدم نهاد و به معشوق رسید. در زیارت عاشورا می خوانیم
  اللهم اجعلنی عندک وجیهاً بالحسین(ع) فی الدنیا و الاخره
خدایا! به وسیله حسین(ع) مرا در پیشگاه خودت آبرومند دنیا و آخرت قرار بده.
آبروی دنیا و آخرت چیست؟
سوال: چگونه انسان آبروی دنیا و آخرت را در این دنیا به واسطه محبت حسین(ع) به دست آورد؟ اگر مشمول لطف و عنایت اهل بیت(ع) قرار گیرد، و جزء شیعیان ایشان محسوب گردد، دارای مقام بسیار بالا و آبرومند دنیا و آخرت خواهد بود..
حدیث: از معصوم(ع) است که می فرمایند: شیعیان در روز قیامت نزدیک ترین مردم به عرش الهی، و شایسته تحیت و سلام و رحمت و توفیق خداوند متعال خواهند بود. شما شیعیان به واسطه اطاعت خدای منان، و رسول اعظم و اهل بیتش، مصداق «لا خوفٌ علیکم ولا یحزنون» می شوید، یعنی نه خوفی بر شما است و نه حزنی.
و در قیامت نام شما نزد افراد شایسته، مصلحون است. شما از خدا راضی و خدا هم از شما راضی خواهد بود. شما در گرفتاری ها دعا، و هنگام گناه استغفار کنید که بهترین خلق هستید بعد از ما، شهرها و قبرهای شما بهشت، و شما برای بهشت آفریده شده اید
آیا این مقامات فقط با ادعا و شعار حاصل می شوند؟! که تو در دنیا هر گونه دوست داری زندگی کنی، و تحت ولایت هر کسی مایل هستی قرار بگیری حتی اگر در عقیده محارب باشد؟ و در امور دنیا، پیرو عقیده و اخلاق و مرام آن ها باشی، و شعار شیعه بودن را هم با خود به یدک بکشی؟!
در روایت است که عده ای برای ملاقات امام رضا(ع) رفتند. به امام(ع) خبر دادند که عده ای از شیعیانتان هستند اما امام(ع) آن ها را نپذیرفت و بعد از اصرار آن ها، حضرت فرمودند: چگونه است که آثار شیعیان را در شما نمی بینم؟
حال سئوال این است که مگر شیعه بودن هم آثار ظاهری دارد؟ آری دارد ولی فقط امام برحق آن آثار را می بیند و اصحاب خود را می شناسد. و     می داند چه کسانی حقیقتاً و با اخلاص تحت ولایت آن ها قرار دارند.
شیعه کیست؟
خط اهل بیت، واضح است. اگر می خواهی تابع باشی، که همان طور که دستور داده اند باید خود را به سلاح صبر و اخلاص در راه خدا تجهیز کنی؛ زیرا منهج اهل بیت(ع)، تحقق اسلام از لحاظ عقیده، و سیر وسلوک، و خود سازی و تزکیه نفس از رذائل اخلاقی و تحلیه به فضائل و عمل صالح و بصیرت و صبر است. (تحقیق الاسلام، عقیدتاً و سلوکاً و عملاً و وعیاً و مواقف النفسیه و تحملیه)
در حدیث آمده است که امام باقر(ع) به جابربن عبدالله انصاری فرمود:
«یا جابر ایکفی من انتحل التشیع أن یقول یُحبِّنا اهل البیت؟ فوالله ما شیعتنا الا من اتقی الله، و ما کانوا یعرفون الا بالتواضع، و الخشوع، و کثرة الذکرالله، و الصوم، و الصلاة، و التعهد للجیران من الفقراء و المساکین و اهل المسکنه و الایتام، و کُفََّ الالسنة عن الناس الا من خیر، و کانوا امناء عشائرهم علی الاشیاء.» و قال جابر یا بن رسول الله لستُ اعرف احداً بهذه الصفة».
امام می فرماید: آیا کافی است که کسی بگوید من شیعه و محب اهل بیت هستم؟ به خدا قسم نیست شیعه ما مگر آنکه تقوای الهی پیشه کند. و شناخته نمی شوند الا به تواضع، و خشوع و زیادی ذکرالله، و روزه، و نماز، و تعهد به همسایگان از فقراء و مساکین و یتیمان، و باز دارد زبان خود را از مردم مگر به خیر و صلاح، و امین مردم باشند.جابر می گوید: ای پسر رسول الله! من کسی را به این صفات نمی شناسم.
در ادامه حضرت می فرماید: ای جابر …..اگر کسی بگوید من رسول الله را دوست دارم، ومن علی را دوست دارم ولی به عمل آنها عمل نکند و متابعت سنت آن ها ننماید، این حب هیچ نفعی برای او ندارد.
پس تقوا پیشه کنید، و عمل برای خدا انجام دهید، [ و بدانید] قربتی نیست بین خدا و کسی، محبوب ترین بندگان نزد خدا و گرامی ترینشان، کسانی هستند که با تقوا باشند و عمل به طاعت او کنند. و به خدا قسم کسی تقرب به سوی خدا نمی یابد الا با اطاعت از فرمان او، و کسی که مطیع فرمان خدا باشد، او برای ما “ولی” است، و کسی که عصیان فرمان خدا کند پس او برای ما دشمن است، و کسی به ولایت ما اهل بیت نائل نمی شود مگر با ورع و تقوی.
ولایت حضرات معصومین(ع)
ولایت معصومین، یعنی اطاعت و تبعیت از ایشان و ارتباط معنوی و قرب روحی با آن بزرگواران، و تحصیل نظر آنان، در عقیده و کلام و رفتار.
در زیارت جامعه، اسرار عمیق وبرکات بسیاری نهفته است که در وصف نمی آید؛ مانند این جملات «و جَعَلَ صلواتنا علیکم، و ما خصّنا به من ولایتکم، طیباً لخلقنا و طهارتاً لانفسنا و تزکیة لنا و کفارةً لذنوبنا» یعنی خدای متعال قرار داد صلوات ما را بر شما، و نعمت ولایت شما را به ما عنایت فرموده است، و وسیله پاکی خلقت ما، وسیله طهارت نفوس ما، وسیله تزکیه ما، و وسیله از میان رفتن گناهان ما). در این جملات نوعی ارتباط ملاحظه می شود؛ «صلوات ما برشما و ولایت شما بر ما»
البته درک این جملات آسان نیست و برای کسانی است که از علم بالا و ادراک دل برخوردارند. به هر حال اسرار و برکات ولایت آنان، در قالب الفاظ و در محدوده ذهن نمی گنجد، و باید با قدم مجاهدت به آن ها رسید، آن هم در حد سعه وجودی هرفرد است نه به طور کامل. حضرت رسول(ص)       می فرمایند: «یا علی ما عرفک الا الله و انا».
و نیز آمده است «یا علی ما عرفنی الا الله و انت» (ای علی نشناخت تو را غیر از خدا و من) و (نشناخت مرا غیر از خدا و تو )
صاحبدلان آگاه، تا حدودی از این اسرار و برکات با خبرند، نه دل مردگان بی خبر که در غفلت و حجابند. آیه شریفه «الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی» نیز در این باب اشاراتی برای اهل اشارات و هدایت هایی برای اهل معرفت دارد. همان طور که از اکثر اشارات و هدایت های قرآن محروم هستیم، از اسرار و برکات و هدایت های در باب “ولایت” نیز غافل شده ایم.
برای سالکان الی الله و منتظرین امام باید با استفاده از نعمت بزرگ ولایت، راه را شناخت و موانع راه را برطرف کرد. ولی متاسفانه بر اثر جهل و نداشتن شناخت لازم، از این نعمت الهی آن طور که باید استفاده نمی کنیم؛ زیرا شناخت ما در باره ولایت بسیار ناقص و سطحی است.
ای عجب که جان به زندان اندر است        وانگهی مفتاح زندانش به دست
محبت اهل بیت (ع)
وقتی انسان بداند که همه معصومین(ع) نور واحدی هستند و همه صاحبان ولایت مطلقه و وسایط فیض، طرائق الی حق می باشند، محبت به آن ها بیشتر می شود؛ زیرا هرچه شناخت بیشتر باشد محبت و اشتیاق نیز زیادتر می شود، و به همان اندازه از برکات این محبت و اشتیاق بهره مند خواهد شد، و هر چه جهت اطاعت و تبعیت از آنان بیشتر باشد، برکات این محبت و اشتیاق هم بیشتر خواهد شد و با ارواح پاکشان نوعی اتحاد حاصل می شود.
اهل بیت، صراط مستقیم هستند
ما روزی حداقل ده بار در نماز می خوانیم: «اهدنا الصراط المستقیم» خدایا ما را به صراط مستقیم خودت که همان (قرآن و اهل بیت است، پایدار و استوار بدار در روایات آمده است که صراط مستقیم، همان راه علی بن ابی طالب(ع) و سایر ائمه معصومین(ع) است. و در دعای ندبه خطاب به امام   می گوییم: «یا بن صراط المستقیم»
باید مؤمنان لحظه ای از این امر غفلت نکنند و انجام بعضی از عبادات، آنان را مغرور نکند. زیرا راه طولانی است و خطرها در پیش است. باید همیشه بگوییم: «اللهم لا تکلنی الی نفسی طرفة عین ابداً» خدایا! مرا لحظه ای به خودم واگذار نکن. زیرا به خود واگذاردن همان، و گمراهی و دور افتادن از صراط مستقیم همان.
مقام عندیت
پس یک مسلمان به ویژه شیعه باید در حال خود توجه کند، و اعمال و عقیده اش را بر اساس راستی درستی، و صداقت پایهگذاری کند و از رذائل به فضائل هجرت کند و از خدا بخواهد که به برکت اهل بیت، او را در این رفتار صادقانه ثابت قدم نگاه دارد. در زیارت عاشورا می خوانیم:
ثبت لی قَدَمَ صدقٍ عندکَ مع الحسین.
خدایا! گام هایم را صادقانه در همراهی با امام حسین(ع) نزد خود ثابت بدار.
شخص زائر باید از خدا بخواهد تا با همراهی امام حسین(ع) فطرتش را ثابت و استوار بدارد، و تا پایان عمر بر صراط مستقیم محکم و استوار بماند.
پس برآن باش که مقام عندیت را حائز شوی، که عبدالله عندالله است.
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِر
يقينا پرهيزكاران در بهشت‏ها و [كنار] نهرها هستند، در جايگاهى حق و پسنديده نزد پادشاهى توانا.
بدان که در تحصیل علوم و معارف و اعتلا و ارتقا و اشتدا و توسعه وجودی تو به حسب کمال یعنی اتصاف جوهر ذات تو به صفات ربوبی و اخلاق الهی که بندگان مخلص خدا، «عند ربهم یرزقون» هستند. و با ندای:
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ، ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً، فَادْخُلِي فِي عِبَادِي، وَادْخُلِي جَنَّتِي
اى جان آرام گرفته و اطمينان يافته!به سوى پروردگارت در حالى كه از او خشنودى و او هم از تو خشنود است باز گرد پس در ميان بندگانم درآى و در بهشتم وارد شو.
به ملکوت اعلا پرواز می کنند. پس بیایید به خویشتن خود رجوع کنیم، و از خود کاذب به خود حقیقی سفر کنیم که این هم تنها در سایه ارتباط با خدا و دعا و نیایش و توسل به اهل بیت (ع) امکان پذیر است.
اللهم ارزقنی شفاعة الحسین یوم الورود و ثبت لی قدم صدقٍ عندک مع الحسین و اصحاب الحسین الذین بذلوا مُهَجَهُم دون الحسین علیه السلام
خدایا! ما را با اولیائت محشور بفرما.