شاهدان در قیامت کیانند؟

شاهدان در قیامت کیانند؟
روز قیامت به گونه ای است که انگار تمام مردم مست هستند. البته مست نیستند بلکه از عذاب خدا به این حالت افتاده اند، آن روز شنیدن آیات درباره روز رستاخیر، انسان را متحیر می کند ولی عجیب که بشر در غفلت است و نافرمانی می کند. قرآن می گوید: ای مردم! هر عملی که انجام می دهید شهودی دارد، روز قیامت حتی این زمین هم برعمل انسان گواهی می دهد.
^{يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا}
آن روز است كه زمين اخبار خود را مى‏گويد.
آری! زمین بر انسان گواهی می دهد که در چه زمان و مکانی گناهی را مرتکب شده و نیز اعضای و جوارح انسان از جمله دست و پا و زبان بر اعمال او گواهی می دهند.
^{يَوْمَ تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَأَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُم بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ}
روزى كه زبان‏ها و دست‏ها و پاهايشان بر ضد آنان به گناهانى كه همواره انجام مى‏دادند، شهادت دهند.
و نیز دو ملائکه همواره با انسانند که یکی از آن ها اعمال خیر انسان را می نویسد و دیگری گناهان را. در قرآن چنین آمده:
كِرَامًا كَاتِبِينَ(^{۱۱) يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ}
بزرگوارانى نويسنده«۱۱» كه آن‌چه را [از خير و شر] انجام مى‏دهيد، مى‏دانند [و ضبط مى‏كنند].
آری! آن ها هرعملی را که شما انجام می‌دهید می دانند و می نویسند. و حالا هم امام زمان(ع) حاضر است و از گناهان ما با خبر است، و حضرت رسول اکرم(ص) نیز ناظر بر اعمال امت خود است. بنابراین ما برای رفتن به منزل چهارم(قیامت) از همین دنیا و منزل دوم باید توشه ای فراهم کنیم.
حالا آیا می دانید منزل چهارم چگونه مکانی خواهد بود؟ حضرت محمد(ص) میفرماید:
«زمین محشر مثل مس گداخته سوزان است؛ زمین و آسمان داغ و هوا گرم است و جمعیت بسیار زیاد؛ چرا که در روز محشر همه جمع هستند». حالا ما چقدر قرار است در آن جا بمانیم؟ بیان می کنند ۵۰۰۰۰ سال. خمسین الف سنه. چون قیامت ۵۰ موقف دارد هر موقفی ۱۰۰۰ سال است. که قرآن می‌فرماید:
يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتاً لِّيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ
آن روز مردم [پس از پايان حساب] به صورت گروه‏هاى پراكنده [به سوى منزل‏هاى ابدى خود بهشت يا دوزخ] باز مى‏گردند، تا اعمالشان را [به صورت تجسم يافته] به آنان نشان دهند.
در آن روز همۀ مردم جمع می شوند برای این‌که به حساب آن‌ها رسیدگی شود. نه این‌که از انسان بپرسند چه عملی را انجام داده ای بلکه مردم عملی را که انجام داده اند خود می بینند.
يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُّحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ
روزى كه هر كس آن‌چه را از كار نيك انجام داده و آن‌چه را از كار زشت مرتكب شده حاضر شده مى‏يابد.
فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ * وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ
پس هركس هم‏وزن ذره‏اى نيكى كند، آن نيكى را ببيند. «۷» و هركس هم‏وزن ذره‏اى بدى كند، آن بدى را ببيند.
آری! هر کسی به اندازۀ ذره ای کار خیر انجام داده و اطاعت خدا را کرده در آن موقف عمل خویش را می بیند، و آن کسی هم که عمل خلافی انجام داده حتی اگر به اندازۀ ذره‌ای باشد باز هم آن عمل را می بیند یعنی خود را در حال انجام عمل می بیند که هیچ جای انکار ندارد. در آن روز وقتی انسان عمل بد خود را می‌بیند آرزو می کند ای کاش بین من و عملم فاصلۀ طولانی بود و این عمل با من نبود. با خود می‌گوید: ای کاش که این عمل از من سر نمی زد.
َوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَهَا وَبَيْنَهُ أَمَدًا بَعِيدًا
و آرزو مى‏كند كه اى كاش ميان او و كارهاى زشتش زمان دور و درازى فاصله بود.
و نیز قرآن می گوید:
^{الْيَوْمَ تُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ}
امروز هر كس را در برابر آن‌چه انجام داده است، پاداش مى‏دهند.
امروز هر انسانی بر اساس آن عملی که انجام داده مورد جزا قرار می گیرد و هر کسی در گرو آن توشه ای‌است که خودش برای خود فرستاده، خداوند به بندگانش ظلم نمی کند اما سریع الحساب است همه بندگان خیلی زود محاکمه می شوند. امروز آدمی فقط یک چیز را باید خوب بداند:
يَوْمَ لَا يَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ
روزى كه هيچ مال و اولادى سود نمى‏دهد.
ما نمی توانیم درک کنیم قیامت چگونه جایی است که انبیاء و ائمه از سختی آن روز ناله می کنند. حضرت یحیی پیامبر خدا بود اما آن‌قدر از خوف خدا و هول قیامت اشک می ریخت که گونه هایش زخم می‌شد، ولی ما در کمال آرامش و غفلت در حال گذراندن عمر گرانمایه خود هستیم، و غافل از روزی که همه از همدیگر فرار می کنند!
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ
و آن روزى است كه آدمى فرار مى‏كند، از برادرش و از مادر و پدرش و از همسر و فرزندانش.
چون آنان در دنیا سبب گناهانشان بودند و یا حقی بر گردن همدیگر دارند، در آن موقع صورت‌هایی هستند که خوشحالند و بشارت به آن‌ها داده می شود. آن‌ها کسانی هستند که نورانی اند و برای بهشت و مدینه فاضله آماده اند. اما صورت‌هایی هم درهم و عبوس و ناراحتند. این‌ها کسانی هستند که نعمت‌های خدا را در دنیا کفران و خود با اراده و اختیار خودشان این سرنوشت را برای خود فراهم کرده اند. امام علی(ع) مانند پدر مهربانی می فرماید:
ای مردم! راه بسیار طولانی است و شما بیایید و برای آن روز استعداد پیدا کنید.
« آه من قله الزاد و طول الطریق و بعد السفر »
وای برای این سفر مرگ که چقدر طولانی و دراز است، راه تاریک است؛ با چراغی از اعمال صالح آن را روشن بدار و حیف است که انسان در جهنم مدتی بماند. حالا انشاء الله همه با ایمان از دنیا بروند؛ چون مؤمنین گناهکار مخلّد و تا ابد در آن‌جا نمی مانند.
امام می فرماید: برای آن روز توشه ای فراهم کنید و با خودتان ببرید. چقدر خداوند در قرآن کریم انذار دادند، و نیز پیامبر(ص) و ائمه(ع) گفتند؛ چقدر امام علی(ع) ناله کردند و نیز امام حسین(ع) خود و ۷۲ تن از یارانشان را به خاطر فهم صحیح دین فدا کردند که ان‌شاء الله همه مردم بهشتی شوند.
چه قدر بما تذکر دادند « ان الدنیا دار الفناء و الآخره دار البقاء » دنیا جایگاهی‌است که می گذرد اما زندگی جاودانه در آخرت است. متأسفانه ما مشغول آبادی دار فنا و زندگی زودگذر دنیا هستیم و دار بقاء را که یک روز آن مدت پنجاه هزار سال است رها کرده و به دست فراموشی سپرده ایم.
امامان معصوم به ما گفته اند: « الدنیا دار الممر لا دار المقر فخذوا من ممرکم لمقرکم» شما در این دنیا مانند رهگذری هستید؛ از این‌جا برای جایی که در آن‌جا اقامت دائمی دارید توشه ای بگیرید و به همراه خودتان ببرید. در حدیثی حضرت رسول(ص)         می فرمایند:
قبر روزی پنج مرتبه ندا می دهد:
۱ـ من خانه فقرم با خود گنجی بیاورید، [که آن گنج، قول «لا اله الا الله» است].
۲ـ من خانه ترس هستم با خود انیس بیاورید، [که آن انیس، «قرآن » است].
۳ـ من خانه مارها و عقزب ها هستم با خودتان پادزهر بیاورید، [ و آن پادزهر، صدقه و خیرات است].
۴ـ من خانه تاریکی ها هستم با خود روشنایی بیاورید، [ و آن چراغ، نماز شب است].
۵ـ من خانه ریگ‌ها و خاکی ها هستم با خود فرشی بیاورید، [ و فرش، عمل صالح است].
باور کنید این ها افسانه نیستند، شخصی نزد یکی از امامان معصوم رفت و گفت: من آدم گناهکاری هستم و نمی توانم گناه نکنم. حضرت فرمود: پنج عمل را انجام بده بعد هر چه می خواهی گناه کن.
۱ـ هر وقت خواستی گناه کنی از مملکت خدا بیرون برو و هر چه می خواهی گناه کن.
۲ـ روزی خدا را نخور و هر چه می خواهی گناه کن.
۳ـ وقتی خواستی گناه کنی برو جایی که خدا تو را نبیند، و هر چه می‌خواهی گناه کن.
۴ـ وقتی ملک الموت برای قبض روح تو می آید، جان خود را تسلیم نکن.
۵ـ وقتی خواستند تو را به جهنم ببرند نرو.
حال کمی با خود خلوت کن و به چند سؤال جواب بده: آیا می‌توانی از حکومت خدا خارج شوی؟ آیا می توانی از رزق و روزی پروردگارت بگذری؟ کجا بروی که خدا نباشد و خدا تورا نبیند؟ آیا قادری جان به ملک الموت ندهی؟ و یا از رفتن به جهنم و آتش غضب الهی رهایی یابی؟
پس وقتی می‌دانی خدااست و قیامتی هست، پس نافرمانی نکن، به قدری گناه کن که بتوانی عذاب الهی و جهنم را تحمل کنی. آیا فکر می کنی می توانی آتش جهنم را تحمل کنی؟ حال این انسانی که اگر دستش با بخار آتش بسوزد، در مقابل آتش ملایم دنیا نمی تواند شکیبا باشد چگونه قادر است آتش جهنم را تحمل کند؟
آتشی را که ما در دنیا می بینیم روشن است اما آتش جهنم تاریک است. در روایات بیان می کنند هیزم آتش جهنم انسان‌های گناهکار هستند. آتش جهنم ناشی از غضب خداست.
و بدان که صراط، همان راهی است كه خداوند برای بندگانش قرار داده و هر انسانی به گونه بر صراط حركت مي‌كند. از برخي روايات نيز روشن مي‌شود كه مي‌فرمايند: برخی از روی پل صراط مانند برق حركت مي كنند و برخی افتان و خيزان و…انسان صراط را در همين دنيا طی می كند. چنان‌که بيان مي‌شود ۵۰ موقف برروی صراط آخرت وجود دارد: يك موقف مربوط به نماز ديگری مربوط به روزه و… تا انسان از موقف اول نگذرد نمی تواند بر موقف دوم پای بگذارد. قصد ما بیان جهنم نبود اما خواستم برای تذکر تمام مراحل و منازل ، هر چند به طور خلاصه بیان شود.