کلید بهشت

کلید بهشت
اما یک سؤال مهم: چگونه می توانیم به بهشت برسیم؟
خداوند کریم و مهربان در همین سوره مبارکه راه رسیدن به بهشت و کلید وصول به این نعمت های بهشتی را به بندگان معرفی کرده و آن «معرفت الله» است. آیا        می دانید که چگونه این کلید را می توان به دست آورد؟ کلید بهشت را با کسب معارف الهی و تقوی می توان در اختیار داشت. پس راه رسیدن به این نعمت ها، معرفت الله و عبودیت و عبادت خالصانه است. قرآن می فرماید: راه رسیدن به این نعمت‌ها معرفت خدا و توحید است و عبادات بدون داشتن عقیده استوار، انسان را به جایی نمی رساند. از این رو در آیات فراوانی امر به تدبر و تأمل در آیات آفاقی شده و فرموده:
أَفَلَا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ ﴿١٧﴾ وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ ﴿١٨﴾ وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ ﴿١٩﴾ وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ
آيا با تأمل به شتر نظر نمى‏كنند كه چگونه آفريده شده؟«۱۷» و به آسمان كه چگونه بر افراشته شده؟«۱۸» و به كوه‏ها كه چگونه در جاى خود نصب شده؟«۱۹» و به زمين كه چگونه گسترده شده؟
این نظاره کردن، نظاره کردن عادی نیست بلکه نظاره کردن با تفکر و اندیشه است.
همۀ انسان‌ها بخصوص عرب‌های آن زمان که در زمان نزول قران کریم جزء بسیار مهمی از زندگی آن‌ها را شتران تشکیل می دادند نیازی نداشت که خداوند به آن‌ها بگوید که آیا شتر را دیده اید؟ لکن هدف این است که به انسان بگوید: تو این مرتبه به اشیایی که من می گویم نظاره کن، اما با تفکر و اندیشه و دقت بیش تر، تا عظمت خالق را دریابی و ایمان خود را محکم‌تر کنی.
خداوند پس از بیان نعمت‌های بهشتی می فرماید:  آیا شما به شتر نگاه کرده اید که چگونه خلق شده است و یا زمانی که به آسمان نگاه می کنید در خلقت آن تدبر میکنید؟
و می فرماید: سقفی بر بالای سر شما قرار گرفته که پایه ندارد؛ البته پایه ای که شما آن را ببینید. در حقیقت خداوند به این صورت درباره قوه جاذبه سخن می گوید.بنابراین انسان باید تفکر کند تا دریابد چه قدرتی بر جهان حاکم است که با علم و قدرت و حکمت خود این گونه جهان را اداره می کند و چگونه آسمان پایین نمی آید تا با زمین برخورد کند.
انسان باید علم توحید و معرفت خود را درباره خالق کون و مخلوقات و جهان هستی روز به روز افزایش دهد. و به وسیله آیات آفاقی و آیات انفسی به حقیقت پی ببرد.خداوند می‌فرماید:
سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ
به زودى نشانه‏هاى خود را در كرانه‏هاى جهان و در نفوس خودشان به آنان نشان خواهيم داد تا براى آنان روشن شود كه بى‏ترديد او حق است.
آنان که با این معرفت به جهان می نگرند، اولی الباب و صاحبان عقول و اندیشه هستند، که در خلق آسمان‌ها و زمین تفکر می کنند، و در می یابند که برای هدفی خلق شده اند. و چنین می فرماید:
إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ ﴿١٩٠﴾ الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَ ذَا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ^.
يقيناً در آفرينش آسمان‏ها و زمين، و آمد و رفت شب و روز، نشانه‏هايى [بر توحيد، ربوبيّت و قدرت خدا] براى خردمندان است.«۱۹۰» آنان كه همواره خدا را ايستاده و نشسته و در حال خوابيدن ياد مى‏كنند، و پيوسته در آفرينش آسمان‏ها و زمين مى‏انديشند، [و از عمق قلب همراه با زبان مى‏گويند:] اى پروردگار ما! اين [جهان با عظمت] را بيهوده نيافريدى، تو از هر عيب و نقصى منزّه و پاكى، پس ما را از عذاب آتش نگاهدار.
آری! صاحبان خرد و تفکر زمانی که به آسمان می نگرند می گویند:
رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذَا بَاطِلًا
اى پروردگار ما! اين [جهان با عظمت] را بيهوده نيافريدى).
پس بدون علم و شناخت و معرفت به عالم هستی و مخلوقات، خالق را نمی توان شناخت.
و نیز در ادامه بیان آیات خود می فرماید: بنگرید که کوه‌ها چگونه در جای خود محکم شده اند که با وجود متحرک بودن زمین، این کوه‌ها از جای خود تکان         نمیخورند و آب دریاها نمی ریزند. شما انسان‌ها با این‌که در روی زمین راه می روید این حرکت سریع زمین را درک نمی کنید.
وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ
زمین کروی شکل است؛ اما آیا ما کروی بودن زمین را احساس می کنیم؟!
خداوند زمین را مسطح برای انسان‌ها قرار داده است. و پس از این‌که خداوند کلید بهشت را «معرفت خدا و علم توحید که ثمره آن تقوی است» معرفی می کند، بلافاصله خطاب به حضرت رسول(ص) می‌فرماید:
فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ ﴿٢١﴾ ^{لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ}
پس تذكر ده كه تو فقط تذكر دهنده‏اى،«۲۱» تو بر آنان مسلط نيستى [كه به قبول ايمان مجبورشان كنى].
می‌فرماید: ای پیامبر! تو با تمام این بیانات انسان‌ها را تذکر بده؛ تو مسؤول این‌ها نیستی که ایمان را در قلب آن‌ها جای دهی و همه آن‌ها را مؤمن گردانی. چرا؟ چون ایمان اجباری نیست چنان‌که خداوند در این زمینه می فرماید:
لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ ^{قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ}
در دين، هيچ اكراه و اجبارى نيست [كسى حق ندارد كسى را از روى اجبار وادار به پذيرفتن دين كند، بلكه هر كسى بايد آزادانه با به كارگيرى عقل و با تكيه بر مطالعه و تحقيق، دين را بپذيرد]. مسلماً راه هدايت از گمراهى [به وسيله قرآن، پيامبر و امامان معصوم] روشن و آشكار شده است.
ایمانی که انسان در پذیرش آن مجبور باشد هیچ نفعی ندارد؛ برای این‌که انسان به بهشت برسد باید ایمانی داشته باشد که با سکرات مرگ از بین نرود.
حال چگونه این ایمان را به دست بیاوریم؟ انسان باید برای رسیدن به آن تلاش کند و اگر کسی سعی کرد حتما خواهد رسید. البته قبل از هر چیز باید نسبت به هدف معرفت داشته باشد تا بداند چگونه برای رسیدن به آن تلاش کند.
پس ای عزیز! اگر در جستجوی حقیقت باشی و معرفت الهی را کسب کنی، و شناخت داشته باشی با تعقل و تفکر در آیات الهی، حتما به حقیقت پی خواهی برد و دیگر برای تو شبهه ای نخواهد بود و به آرامش خواهی رسید.