گوشه ای از اسرار الهی در خطبه فدکیه

گوشه ای از اسرار الهی در خطبه فدکیه
حضرت زهراء(س) در این خطبه می خواهد «حقایقی را بیان کند، که اغلب مردم از آنها غافل» هستند.
{خداوند پدرم را قبل از خلقت عالم برگزیده و باین مقام منصوب کرده است و هنوز مخلوقی را نیافریده بود. و…یعنی ایشان یک فرد معمولی نیست که تا چهل سالگی مانند دیگران هر کاری را بکند و بعد به رسالت منصوب شود، [ چنانچه عقیده سنّی ها این است] .
بلکه او نور و رحمت الهیست که هرگز غبار گناه و معصیت به او نزدیک نمی شود چون در عاصمیت کامل خدا واقع است و از کودکی و قبل از آن بنده و پیامبر خدا بوده است}.
همان طوری که قرآن در مورد عیسی، یحیی و…آورده است، که در گهواره و در دوران کودکی گفتند ما بنده خدا و پیامبر او هستیم، [و این عقیده شیعیان است] که حضرت زهراء(س) آنرا روشن می سازد.
تا خیال نشود که مقامات الهی [رسالت ، نبوت و امامت]، یک مسئله موقتی و ظاهریست ، که هر کسی بتواند خود را به این منصب آسمانی نامزد کند.
حضرت می خواهد به عموم بفهماند که مسئولیت های آسمانی، مانند (نبوت و امامت) و کشف اسرار غیب، رفتن به مرکز عالم هستی و…کار هر کسی نیست و جز خداوند هیچکس نمی تواند این لیاقت را در انسان تشخیص دهد.
^{بنابراین: روز بعثت روز آشکار شدن مسئولیت پیامبر اسلام است نه روز رسیدن به مقام نبوت، زیرا آن حضرت، قبل از این روزها برگزیده و انتخاب گردیده است.}
فَاَنارَ اللهُ بمحمدٍ صلَی الله علیه و آله، ظُلَمَها..
در این جملات تعبیر بسیار زیبائی از پیامبر(ص) نموده، نشان دهنده این است که مسئولین آسمانی به شکل نور وارد جامعه می شوند ولی هر کسی نمی تواند این درخشش را ببیند، لیکن حضرت فاطمه(س) چون خود از انوار الهیست از نور و روشنائی پدر سخن می گوید، و یا امیرالمؤمنین(ع) در غار گفت: «انی اَشَمُّ ریحَ النُّبوَةِ.» (من بوی نبوت را در مشام خود احساس می کنم). این حقایق در اختیار شایستگان و همرنگ و هماهنگهاست. و [ظُلَمَها] تاریکی های جامعه نادان است .
پس پیامبر(ص) با نور خود، همه نادانیها را بهم ریخت و انسانها را، با انسانیت خودشان، آشنا ساخت.
قرآن می فرماید: خداوند مؤمنین را از ظلمت و تاریکیها، به نور و روشنائی ایمان خارج می سازد، بدون تردید با وجود مبارک پیامبر اسلام(ص) این مسئله شکل می گیرد؛ و حضرت با نورانیت خویش از دلهایشان تیرگی و ابهامات را برطرف می کند.
و جَلّیَ عنِ الابصارِ غُمَمَها
وچشمانشان را با بر چیدن موانع صاف کرد
حضرت در ادامه می فرماید : چشمهای مردم را با از بین بردن موانع بینا ساخت، تا اینکه حقایق را مشاهده کرده و از آنها بهره مند شوند، و در میان مردم برای هدایت و راهمنائی به پا خواست.
وجود پیامبر(ص) اگر نبود فرمان الهی به پایین نمی رسید و آن هدف نهائی که قبل از آفرینش در نظر داشت بدون ایشان شکل نمی گرفت.

بنابراین وجود پیامبر(ص) این نیست که مردم او را بشناسند و پشت سر او نماز بخوانند و…بلکه عمده عامل در آفرینش ایشان، تحقق تدبیر و سیاست های خداست ، و اگر مردم او را بخوبی درک کردند و نورانیتش را مشاهده کردند ، بسود خودشان است زیرا نتیجه ایمان و گمراهیشان به خودشان بر می گردد.
جالب اینکه می فرماید: خدا را با اینکه می شناختند انکار می کردند (وضع روحی و روانی زمان جاهلیت و بت پرستی آنها) و می فرماید: انکار حق، به خاطر جهل و نادانی نیست بلکه خیلی ها
حق را می دانند، علم دارند ولی عمل نمی کنند…فرمایشات حضرت یک روانکاوی دقیقی را نشان می دهد، چون اغلب مردم به علم و آگاهی خودشان عمل نمی کنند پس دانستن چه تأثیری می تواند داشته باشد؟ آیا تمام این تلاشها که برای دانستن صورت می گیرد برای آن است که روزی آن را برای رسیدن به خواسته های نفسانی خود استخدام کنند؟
بنابراین: از فرمایشات حضرت فاطمه(س) روشن می گردد، که تمام حواس بشری اعم از ظاهری و باطنی، مانند چشم و گوش و عقل و… در اختیار «قلب و یا روح» هستند که در اثر اتصال آن با خدا همه فعال می شوند یعنی، قلبی که در درون اوست برای درک باطن اشیاء و جهان غیب آفریده شده است تا انسان را با این منظره های بسیار زیبا مأنوس سازد، به شرط این که دستاویز وصل شدن به خدای سبحان، یعنی پیروی و تبعیت کامل از حجت الهی را با خود داشته باشد در غیر این صورت در تیرگی و ابهام ها واقع خواهد شد.