زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
جلسه هفتم: مقدمات عروج
بسم الله الرحمن الرحیم وبه نستعین بارئ الخلائق اجمعین. الصلاة والسلام علی خاتم الانبیاء والمرسلین واهل البیت المعصومین . السلام علی الحسین وعلی علی بن الحسین وعلی الاولاد الحسین وعلی اصحاب الحسین. یا لیتنا کنا معکم فنفوز فوزا عظیما.
حسین(ع) و یارانش در مکه:
در مکه گفتگوهای سیاسی و دینی بین امام و افراد ادامه داشت ومردم ازعلت عدم بیعت امام و قصد او با خبر می شدند.
مردم کوفه از ماجرای رفتن حسین(ع) به مکه مطلع شدند. نامه های فراوانی برای آن حضرت نوشتند، و آن حضرت را دعوت به کوفه کردند.
کوفه و اوضاع آن:
کوفه شهری بزرگ و مرکز ارتش اسلامی بود.این شهر که در زمان عمر بن خطاب ساخته شد،یک شهر لشکر نشین بود و نقش بسیار موثری در سرنوشت کشورهای اسلامی داشت. و اگر مردم کوفه در پیمان خود باقی می ماندند احتمالاً امام حسین(ع) موفق می شد.
در کشور اسلامی آنروز دو مرکز نیرو وجود داشت: کوفه و شام مردم کوفه بر خلاف مردم شام بااهل بیت آشنا بودند .خلافت علی(ع)درکوفه بوده و شش ماه خلافت امام حسن(ع) را درک کرده بودند، با اخلاق علوی و عدل علی آشنا بودند. سال ۶۰ هجری، مردم کوفه و اطراف آن از ظلم و ستم سلطنت طاغوتی یزید به ستوه آمده بودند، کوفه درتب و تاب انقلاب بود، آتش زیر خاکستر بود که یک جرقه کافی بود تا انقلاب مردم به اوج خود برسد، ومخالفتی وسیع بر ضد یزید به وجود آورد .
یزید که در شام بود از اوضاع کوفه با خبر می شود برای سرکوبی انقلاب کوفه تمام فکر و قذرت خود را بسیج میکند. در همین اوضاع مردم کوفه با خبر می شوند، از نامه یزید برای بیعت از امام حسین(ع)، ولی امام بیعت نکرده، و با خویشان خود، و عده ای دیگر شبانه از مدینه بیرون آمده و در مکه بسر می برد. پس سران کوفه نامه ها برای حسین(ع) نوشتند، و امام را به کوفه دعوت کردند، و نوشتند:
«“ما امام و پیشوا نداریم و کسی نیست چراغ هدایت را پیش روی ما روشن کند…، به سوی ما بشتاب و ما را از راههای انحرافی و بردگی در تحت ستم دستگاه طاغوتی یزید رهائی بخش… باغها و دشتها سبز و خرم، همه چیز در جای خود، و هیچ کمبودی نیست جز اینکه رهبری شایسته نداریم… درانتظار آمدن شما هستیم، دراینجا صد هزار شمشیر زن آماده حمایت از تو هستیم..
امام در مدتی که در مکه بودند، افراد بسیاری به عنوان خیرخواهی از امام خواستند به سوی کوفه نرود. امام جواب افراد را هر کدام با توجه به گفتارشان می داد.
