معنای توبه

معنای توبه:
معنای توبه، تلاطم درونی، و پشیمان شدن از ارتکاب به گناه است. و گناهکار باید تصمیم بگیرد که دیگر آن گناه را انجام ندهد. و لو اینکه بعداً آن توبه را بشکند، اگر با اخلاص توبه کند انشاء الله خداوند می بخشد، زیرا او تواب و رحیم است. که می فرماید:
إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللَّهِ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهَالَةٍ
( بى‏ترديد توبه نزد خدا فقط براى كسانى است كه از روى نادانى مرتكب كار زشت مى‏شوند.)
توبه برای کسی است که اگر گناه کرده از روی جهل و نادانی باشد، ولی کسی که عمدا گناه میکند، و می داند گناه است، و مثل ابن سعد که می گوید: حسین را        می کشد و بعد از دو سال توبه میکند. یا کسی که فکر کند با نماز شب گناهان بخشیده می شود، بدون اینکه توبه کند باید دانست که توبه شروطی دارد. بلکه بعضی از گناهان فقط در زمان و مکان خاصی مثلاً در عرفه بخشیده می شود.
پس مواظب باش که گناهت از روی لجاجت نباشد. چون کمتر موفق به توبه می شوی.
؟”یتوبون من قریب“،  دیگر اینکه زود توبه کن. امروز و فردا نکن، چون گناه را فراموش می کنی، دیگر موفق به توبه نمی شوی. و مسئله مهم اینکه باید جبران کرد، در جوانی گناهی کرده، و یا نماز قضاء دارد. باید تدارک کرد.
بیائیم مانند حُر توبه کنیم، و سعی کنیم گناهان را جبران نمائیم. و یقین داشته باشیم که گناه هرچند بزرگ باشد رحمت خداوند وسیع تر است، اما بیا وبدرگاه الهی با تضرع توبه کن که در رحمت الهی باز است.
باز آ،بازآ، هرآنچه هستی بازآ،
گر کافر وگبر وبت پرستی بازآ
این درگه ما درگه نومیدی نیست
صد بار اگر توبه شکستی بازآ
امام حسین(ع) مظهر رحمت خداست، لذا حُر خود را در محضر امام حسین(ع) می بیند، سرافکنده است و خجالت زده، وجذبه نور حسین(ع) او را گرفته است .
ما هم مانند حُر با شرمساری و پشیمانی، در پیشگاه خدای متعال روی آوریم، وبدانیم که خداوند همه جا هست. و همه چیز را میداند، ظاهر وباطن را.
يَعْلَمُ خَائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَمَا تُخْفِي الصُّدُورُ «۱۹»
[او] چشم‏هايى را كه به خيانت [به نامحرمان] نگاه مى‏كند و آنچه را سينه‏ها پنهان مى‏دارند مى‏داند . « ۱۹»
توبه، این حالت را در انسان ایجاد میکند، که خود را در محضر خدا شرمنده می بیند.
و اینکه باید انسان بین خوف و رجاء باشد، و توبه و استغفار کند و امید به رحمت واسعه خدا داشته باشد. یعنی نه بگوئیم خدا نمی بخشد، و نه اینکه بی پروا گناه کنیم و بگوئیم هر گناهی بکنیم خدا می بخشد.
امام به حُر میفرماید: سرت را بلند کن که آمرزیده شده ای، اما حُر سرش را بلند نمی کند شرمنده است، خجالت میکشد. درست است که خدا می بخشد، اما شرمندگی بنده جائی نمی رود. حُر سرش را بالا نکرد، رویش را بروی امام نینداخت. و برای جانفشانی از امام خود اجازه می خواهد، که جان خود را فداء و گناه خود را جبران کند.
نکته مهم قابل توجه
نکته مهم اینکه انسان باید سعی کند غبار گناه بر قلبش ننشیند، زیرا هر گناه نقطه ای سیاه، و حجابی بر قلب است، و اگر حجاب گناه غلیظ شود ممکن است برطرف کردن آن آسان نباشد. در احادیث و ادعیه نیز به آثار گناه اشاره شده، و در دعای کمیل که در شبهای جمعه خوانده میشود،اشاره دارد به گناهانی که مانع ارتفاع دعا میشود، و گناهانی نیز موجب نزول بلا میشود.
“اللهم اغفرلی الذنوب التی تحبس الدعاء، اللهم اغفرلی الذنوب التی تنزل البلاء”
حضرت رسولخدا(ٌص) از هر مجلسی که بلند می شد، استغفار میکرد.. با آن مقام و آن مجالس وعظ وپر خیر و برکت، پس ما چه بگوئیم.
انسان باید مرتب استغفار کند، و لا اقل هفته ای یک بار خانه دل را غبار روبی کند، و نه فقط خانه دل را از گناه پاک کند، بلکه هرچه را از غیر خدا که در قلب و فکر است بیرون بریزد. زیرا قلب عرش رحمان است، غیر از خدا را در این قلب راه ندهیم. زیرا هر تعلقی به مال، یا جاه و مقام ،و بالاخره هر تعلقی طعمه ای برای ورود شیطان است.
زیرا قلب انسان یا جولانگاه جنود شیطان است، ویا عرش رحمان می باشد. پس با خانه تکانی دل فطرت خود را شکوفا کنیم، تا از انوار الهی بهره بریم.
می بینیم حُر با وجود غبار گناه، ولی چون هنوز آن فطرت خدا دادی را حجاب غلیظ نپوشانده بود، لذا نور حسین (ع) در او تاثیر میکند و راه نجات و صراط مستقیم را می یابد، و جزء شهدای کربلا می شود.
اما عمربن سعد، که با حجاب های مال، و جاه و حب دنیا، چنان زنگار بر قلبش را گرفته که حتی جذبه نور حسین(ع) که مثل مغناطیسی فلز را جذب میکند، ولی در او تاثیر نمی کند، زیرا قلب عمربن سعد بقدری زنگار گرفته بود که با قوی ترین آهنربا ها هم جذب نمی شد. این قلبها دیگر خاصیت خود را از دست داده اند. لذا دیگر، نه فقط موعظه، بلکه حتی جذبه نور حسین هم در آنها تاثیر نمی کند.
بهرحال خداوند ارحم الراحمین است. «یا من سبقت رحمته غضب». رحمت خدا برغضبش پیشی گرفته. پس ازخدا بخواهیم که ما رادر سایه رحمت واسعه خود قرار دهد.
خدایا نور ولایت را در قلبمان بتابان، وبما توفیق توبه نصوح عنایت بفرما. خدایا به همه ما توفیق اطاعت و بندگی عنایت بفرما.