اگر اهل بیت(ع) نبودند خدا شناخته نمی ش

اگر اهل بیت(ع) نبودند خدا شناخته نمی شد
امام باقر(ع) فرمود:

نحن خزان الله فی الدنیا و الاخره و شیعتنا خزّاننا و لولانا ما عرف الله
ما اهل بیت(ع) خزانه الهی در کل عوالم اعم از دنیا و آخرت هستیم و شیعیان و پیروان ما خزانه ما هستند و حال آن که اگر ما نبودیم، خداوند شناخته نمی شد.

امام صادق(ع) نیز در حدیثی می فرماید:

به خدا سوگند که ما(اهل بیت(ع)) اعلم و دانای آن‌چه در آسمان‌ها و بهشت و جهنم و آن‌چه بوده و هست و خواهد بود، هستیم و این‌که خداوند می فرماید«فیه تبیان کلّ شیء» این را بدان که در واقع وجود ما اهل بیت است که همه علوم را در آن قرار داده است.
دیدار مجدّد یوسف و زلیخا

زلیخا عاشق و دلباخته شده بود؛ دلباخته یوسفی که فرزند پیامبر خدا و خود نیز پیامبر خدا بود و زیباترین فرد زمان خویش محسوب می‌شد، به طوری که از زیبایی او مردم انگشت حیرت به دهان می گرفتند و می گفتند: «…حاشا لله ما هذا بشراً ان هذا الاّ ملک کریم»(…تبارک الله! که این پسر نه آدمی است بلکه فرشته بزرگ حُسن و زیبایی است).

اما تمام این زیبایی‌های ملکی و ملکوتی و علوم الهی که در نهاد یوسف بود، از جانب خدای باری‌تعالی بود و در هر موجودی نیز به اندازه و ارزش خود نهاده می شود؛
الّذی خلقک فسوّیک فعدلک فی ایّ صورة ما شاء رکّبک

آن خدایی که تو را از عدم به وجود آورد و به صورتی تمام و کامل بیاراست و به اعتدال برگزید.(و حال آن که) به هر صورتی که می خواست، می توانست خلق کند

این آیات الهی برای بیدار شدن انسان ها غافل از خواب غفلت کافی است؛ چراکه خداوند متعال به آفرینش بسیار زیبای آدمی اشاره می نماید. همان خدایی که انسان را آفرید و دستگاه‌های بسیار پیچیده را که آن‌ها نیز از سلوله‌ای بسیار ریزی تشکیل شده اند، در نهاد او قرار داد به طوری که تمام این اندام های پیچیده، ارتباط منظمی با یکدیگر دارند. سپس تمام این اعضا و جوارح را در اختیار روح قرار داد.

بعضی از مفسّرین کلمه «ما» را در آیه(فی ای صورة شاء رکّبک) شرطیه می دانند؛ یعنی هر کس نسبت به عملکرد خود در چهره ظاهری و باطنی خویش تأثیرگذار است.

هر چه انسان آینه وجود خویش را که همانا فطرت اوست، در مقابل خورشید ولایت خدا و رسول و ائمه هدی(ع) قرار دهد، سیرت و صورت او با پرتوگیری از این انوار مقدس مبدّل به نور الهی می گردد.