چگونگی پیدایش لغات

چگونگی پیدایش لغات

منظور از اینکه فرمود: (علمه البیان) این نیست که خداوند لغات را برای بشر وضع کرده و سپس بوسیله وحی به پیغمبری از پیامبران و یا بوسیله وحی به همه مردم آن لغات را به بشر تعلیم داده باشد.
بلکه خود انسان بدان جهت که به حکم اضطرار در ظرف اجتماع قرار گرفت طبعاً به اعتبار تفهیم و تفهم وادار شد،‌ اول با اشاره سپس با صدا و در آخر، وضع لغات یعنی قرار داد دسته جمعی به این مهم پرداختند. و این همان تکلم و نطق است که گفتیم اجتماع مدنی بشر بدون آن تمام نمی شد.
علاوه بر این: فعل خدا عبارت است از تکوین و ایجاد و قهراً شامل امور اعتباری نمی شود، چون امور اعتباری عبارتست از قرار داد دسته جمعی (مثل قرار داد ایرانیان در بین یکدیگر (مثل کلمه نان) را بیاد آور و فهمیدن طعامی است که از گندم دست درست می کنند.
و همچنین باقی کلمات و این امر اعتباری حقیقت خارجی ندارد،‌ تا خلقت و تکوین خدای تعالی شامل آن شده باشد. و بگوئیم زبانها مختلف را خدا خلق کرده.
آنچه خدا خلق کرده ، انسان و فطرت اوست. فطرتی که او را به شکل اجتماع مدنی، و سپس به وضع لغات واداشت، و او را به این معنا رهنمون نمود که الفاظی را به علامت معانی قرار دهد بطوری که وقتی فلان کلمه را به شنونده القاء می کند ذهن شنونده منتقل به فلان معنا شود، مثل اینکه گوینده خود معنا را به او نشان داده باشد.
و نیز رهنمود شد که اشکال مخصوصی از خط را علامت آن الفاظ قرار دهد، پس خط خود مکمل غرض کلام است و کلام را ممثل می سازد،‌ همانطوری که کلام معنا را مجسم می ساخت . و سخن کوتاه آنکه : بیان ، قدرت بر سخن، از اعظم نعمت و آلاء ربانی است، که برای بشر موقف انسانیت را حفظ نموده، و به سوی هر خیری هدایتش می کند. .