زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
۲- امامت= رهبرى سیاسى
برخى مفسّران امامت ابراهیمعلیه السلام را به معناى زعامت و رهبرى سیاسى – اجتماعى گرفتهاند و بر این باورند که ابراهیمعلیه السلام پیش از ابتلاء پیامبر بود. امّا تدبیر و مدیریت امور جامعه از قبیل تأدیب جنایتکاران، اقامه حدود، جمع آورى مالیات، دفاع در مقابل دشمن و… را به عهده نداشت. پس از پایان آزمایشها خداوند این منصب را به او عطا فرمود.
مرحوم طبرسى نخست مىگوید: امامت به معناى مقتدائى و پیشوائى است. آنگاه پیشوائى را به دو قسم تقسیم مىکند:
۱ـ پیشوائى در گفتار و رفتار ۲- رهبرى و تدبیر امور جامعه
سپس مىگوید معناى نخست ملازم نبوت است و هر پیامبرى، پیشوا در گفتار و رفتار نیز است.
۲ـ امّا معناى دوم ملازم نبوّت نیست؛ ممکن است پیامبر باشد امّا منصب زعامت و رهبرى سیاسى و اجتماعى را نداشته باشد.
بعد مىگوید چون اسم فاعل «جاعل» متضمن زمان حال یا آینده است و نه گذشته ، پس جعل امامت در گذشته نبوده، از سوى دیگر ابراهیمعلیه السلام قبل از آزمایشها و جعل امامت، پیامبر بوده است.