اولین ظهور، احدیت است

 

اولین ظهور، احدیت است

۱ ـ درِ نخستین ظهور «احدیت» پدیدار شد و حق تعالی سِمَت «خلافت» و جانشینی اش را بدان داد. و تنزّل سلسله هستی آغازین گرفت «احدیت» به نیابت از ذات الهی، مراتب و عوالم پائین تر را با تجلی و ظهورش پدید آورد.

“به تعبیر دیگر : «ذات» در لباس احدیت، مراتب بعدی را پدید آورد. البته «احدیت» همان انسان کامل است و حق تعالی دو خلیفه ندارد. خلیفة الله تا مرتبه احدیت را شهود کرده است، احدیت با جان و حقیقیت او متحد است. «احدیت ، باطن انسان کامل است» پس تجلی احدیت یعنی تجلی انسان کامل .

۲ـ «احدیت» در اولین تجلی خود «اسم اعظم» و سایر اسماء را آشکار ساخت. این جاست که می گوئیم: حقیقت ولی الله اسماء الهی را به شهود نشسته، در تمام اسماء حضور دارد، بلکه ، «حقیقت اسماء و انسان کامل یکی است».

۳ـ اسماء نیز ظهور را آغاز کردند و مراتب پائین تر را پدید آوردند. در اولین تجلی آن ها «عالم مجردات» ظهور یافت که در قوس صعود قیامت خوانده می شود.

۴ـ و پس از مجردات «عالم مثال» پدیدار گشت.

۵ـ قافله وجود با قافله سالاری خلیفه در آخرین حرکت نزولی خویش در منزل طبیعت و دنیای خاکی فرود آمد؛ منزلگاهی سرد و تاریک. کاروان «ظهور و تجلی» در غربت خیمه زد این توقف همیشگی نیست و چند صباحی بیشتر نمی ماند و کاروان، بار دیگر به موطن اصلی خویش باز خواهد گشت؛ اما این بار تنها برنمی گردد، آمده تا همسفران و یارانی را همراه خویش ببرد. می خواهد از دل تیره خاک «حیات» و «جان» بسازد و با خود «عاشق» و «هوا خواه» کوی یار ببرد.

در تمام این مراحل و منازل، خلیفه حق حضور دارد و نقش اول را ایفا می کند، بلکه به اذن حق سرپرستی کاروان مظاهر را به عهده دارد، زیرا پس از آن که ذات تجلی کرد و «احدیت» را عیان ساخت، انسان کامل پا به عرصه گذاشت و دست به ظهور زد و عوالم را یکی پس از دیگری هویدا ساخت، خلیفة الله خود نیز فرود آمد و همه مظاهر و موجودات را با خود پائین کشید .

مسیر نزول و فرود «کانال وجودی ولی الله» است، و همه از راه باطن و حقیقت او سیر می کنند تا به آخرین منزل برسند.

بدیهی است که مبدأ و نقطه آغاز هستی «ذات» حق تعالی است و این ذات است که از پشت پرده، خلیفه و غیر خلیفه را هستی می بخشد و سیر می دهد؛ و خلیفه خود از تجلیات و مظاهر حق است، پس تجلیات و افعال خلیفة الله در حقیقت تجلیات و افعال الهی اند.

مفهوم خلافت چیزی جز این نیست و صد البته تنها وجود اصیل و مستقل، بلکه تنها وجود، حق تعالی است ؛ و دیگران عین فقر و نیازند، چرا که «ظهور»ند و ظهور چیزی نیست چون جلوه وجود.

محی الدین «ابن عربی» در تبین منزلت «خلیفة الله» می گوید: «فاستخلفه فی حفظ العالم فلا یزال العالم محفوظاً مادام فیه هذا الانسان الکامل» (انسان کامل در حفظ و بقای عالم جانشین و نایب حق است پس تا زمانی که وی باشد، عالم باقی خواهد بود).

و علامه قیصری در شرح این بیان آورده است:

«اذالحق انما یتجلی لمرآة قلب هذاالکامل فتعکس الانوار من قلبه الی العالم فیکون باقیاً بوصول ذالک الفیض الیها» (حق تعالی در آئینه قلب انسان کامل تجلی کرده و انوار اسماء و صفات و کمالات از قلب وی بر عالم باز تابیده است و تا آن گاه که وی در عالم باشد، فیض و رحمت الهی را به عالم می رساند و عالم پا برجا خواهد ماند).ص ۱۹۳

“آری، عوامل حاصل تجلی حق در خلیفه و تجلی خلیفه در آن است. سرتاسر آفرینش مظاهر انسان کامل اند و بر هر چه انگشت گذاشته شود کمالی از کمالات وی، و مظهری از مظاهر اوست. وهمچنان که در نظام «علّی و معلولی» معلول برای پیدایش و بقا، محتاج علت است و هر لحظه علت از بین برود، معلول هم نابود خواهد شد. در تجلی و ظهور نیز مجموعه آفرینش لحظه به لحظه به توجه و تجلیات پی در پی انسان کامل نیازمند است.”