عامل آرامش و رفع اضطراب
برای رفع اضطراب، و رسیدن به آرامش، دنیا را آنطور که هست باید شناخت. فقر، بیوفایی، مرض، مرگ، زلزله، و قضا و قدرهایی در زندگی رخ میدهد که از اراده انسان خارج میباشد. به هر حال ناملایمات زندگی بسیار است و همانطور که تولد وجود دارد، مرگ هم هست، شادی و غم، غنا و فقر، و این گونه مسائل را در زندگی نمیتوان نادیده گرفت و عصبانی شدن، زبان به شکایت گشودن، با خدا قهر کردن! و … جز ضعف اعصاب و امراض روانی و ناآرامی نتیجهای به دنبال نخواهد داشت.
«از منظر قرآن، اضطراب و نگرانی به جهت ترس از دست دادن نعمتها و لذتهای زودگذر دنیا، و محروم ماندن از آنها، حالتی عرضی برای انسان است. انسان فطرتاً طالب سعادت و کمال است. حال اگر حقیقت سعادت خویش و راه رسیدن به آن را نشناخت، و در نتیجه از سعادت محروم ماند، طبیعتاً دچار اضطراب و دلهره میگردد.
او از این رو مضطرب و نگران است که مبدأ خیر و بخشنده سعادت و کمال را نشناخته است تا با او ارتباط برقرار کند. چنین شخصی اگر به سرچشمه خوبیها راه یابد و با او پیوند بر قرار سازد، نگرانیاش زدوده میگردد. او اگر مبدأ وجود و خیرات و رب العالمین، و کسی را که تدبیر جهان و انسان به عهده او است بشناسد، با خیالی آسوده بر وی توکل و اعتماد میکند و امور خویش را به او وامیگذارد و او را وکیل خویش بر میگزیند و مطمئن است که به او خیانت نمیکند».
{وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا}؛
و بر خدا توکل کن، همین بس که خدا نگهبان (تو) است.