ضرورت تقوا

کرامت انسان در تقوا
به قبرستون گذر کردم کم و بيش بديدم حال دولتمند و درويش
نه درويشي در اين‌جا بي‌کفن ماند نه دولتمند برد، از يک کفن بيش

ضرورت تقوا
«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنظُرْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ»؛ اي اهل ايمان! از خدا پروا كنيد و هر كسي بايد با تأمل بنگرد كه براي فرداي خود چه چيزي پيش فرستاده است، و از خدا پروا كنيد؛ به‌يقين خدا به آن‌چه انجام مي‌دهيد، آگاه است.
اين آيه تنها آيه‌اي است که دو مرتبه کلمه تقوا در آن بيان شده و جاي بسي انديشه و تأمل است. حضرت رسول به ابوذر فرمود: پنج چيز را قبل از پنج چيز غنيمت دان: زندگي را پيش از مرگ، تندرستي را پيش از بيماري، فراغت را پيش از شغل، جواني را پيش از پيري و توانگري را پيش از فقر.
با کمي تفکر درمي‌يابي که راه سعادت همين است؛ زيرا بايد از سرمايه‌هاي خدادادي، عمر، تندرستي، و جواني براي رسيدن به معرفت و معارف الاهي استفاده کرد. و بدان که «وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيد»؛ و بهشت را به پرهيزكاران نزديك مي‌كنند بي آن‌كه فاصله‌اي از آنان داشته باشد.
و جايگاه رفيع متقين را چنين بيان مي‌دارد: «إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ * فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِيكٍ مُّقْتَدِرٍ»؛ به‌يقين پرهيزكاران در بهشت‌ها و [ كنار] نهرها هستند * در جايگاهي حق و پسنديده نزد پادشاهي توانا.