ايمان به امور غيبي

به چه مسائلي بايد اعتقاد داشت؟

مسائلي که قابل ايمان و اعتقاد هستند به دو گروه تقسيم مي‌شوند:

۱٫ مسائل مادي و محسوس که قابل آزمايش و تجربه هستند.

۲٫ مسائل غير مادي که از دايره حس و تجربه خارج هستند و به آن‌ها امور غيبي گفته مي‌شود.

ايمان به امور غيبي

اولين صفت متقين چنان‌که بيان شد، ايمان به غيب است. از جمله موجودات غيبي؛ خداوند، فرشتگان، وحي، رسالت، نبوت، بهشت، جهنم و قيامت هستند. نقطه مقابل غيب، شهادت است.

از جمله امور غيبي وحي است که حقيقت آن بر ما پوشيده است اما از آثار آن به وجودش پي برده و به آن ايمان مي‌آوريم. زماني که بر حضرت رسول وحي نازل مي‌شد، صحابه تغييراتي را در شکل ظاهري ايشان مشاهده مي‌کردند و متوجه مي‌شدند که پيامبر در حال دريافت وحي هستند.

رسالت، نبوت، فرشتگان و قيامت هم همگي از جمله امور غيبي هستند که بايد به آن‌ها ايمان آورد. از آن‌جا که عقل بشر در حل بسياري از مسائل چاره ساز نيست، خداوند انسان را به واسطه پيامبران هدايت و از طريق وحي بسياري از مسائل را براي او روشن نموده است.

عده‌اي آن چنان در ايمان به غيب قوي هستند که مي‌گويند هر چه در عالم مادي وجود دارد، تجلي عالم امر و خداوند است. اين افراد هر چه را که مي‌بينند به عالم غيب ربط مي‌دهند؛ يعني معتقدند که همه ما با چيزي فراتر از اين ماده ارتباط داريم.

به عبارتي ايمان به خدا و پيامبر، ايمان به غيب است. بنابراين با توجه به ايمان و ارتباط ما با غيب، اولين چيزي که در دنيا به آن اعتقاد داريم خداوند است