خلافت علی (ع)/معاویه بعد از امام علی(ع)

خلافت علی (ع):
بعد از قتل عثمان مسلمانان با علی(ع) بیعت کردند. و او خلیفه چهارم شد.  حضرت کسانی را که در زمان خلیفه سوم پست و مقامی داشتند، آنهائی را که شایسته و لایق آن مقام بودند در مقام خود باقی گذاشت، و لی آنهائی را که لیاقت این مقامات را نداشتند  عزلشان کرد، اما معاویه که والی شام شده بود حاضر به بر کناری نشد، وبر سر جای خود باقی ماند و تا اخرین لحظه با علی(ع) که خلیفه مسلمانان بود جنگید، وچند جنگ را بین مسلمانان بر علیه، علی(ع) برپا کرد. از جمله جنگهای جمل، صفین،  نهروان، بطوریکه در تمام مدت خلافت امام علی (ع) این جنگها و کار شکنی ها ادامه داشت، تا در نهایت خوارج علی (ع) را بعنوان کافر بشهادت میرسانند.
معاویه بعد از امام علی(ع):
در زمان امام حسن(ع) باز هم معاویه بر علیه امام حسن مردم را شورانید ، تا اینکه امام را به شهادت رساندند. زیرا همانطوريكه امام علی(ع) برای معاویه نامه می نوشتند و اعتراض خود را از معاویه ابراز می کردند، امام حسن هم اعتراض خود را نسبت به  معاویه بیان می کرد، ولی یارانی نداشت، یعنی اصحابش از اطرافش پراکنده شدند، وحتی بعضی از آنها برای معاویه نامه نوشتند، که اگر بخواهی حسن بن علی را دست بسته بتو تحویل می دهیم، و وقتی امام حسن(ع) دیدند یارانی ندارند، مجبور شدند آن صلحنامه را امضاء کند. البته در آن صلحنامه شروطی ذکر شده بود؛ وامام تحت شروطی؛ آنرا قبول میکند، ویکی از شروط اینستکه معاویه بعد از خودش جانشینی قرار ندهد.
آری با حسن جنگید ، تاصلح واقع شد. وبعد از صلح با امام حسن(ع) ، در کوفه بر فراز منبر رفت وگفت:“ إنی شرطّتُ للحسن شروطاً وکلها تحت رجلی!؟” من شروطی را در عهد نامه به نفع حسن پذیرفته بودم و الان همه آنها زیر پای من است.
پس معاویه که مدت چهل سال امارت او طول کشید. کسی بود که سَب امیر المؤمنین علی(ع) را ترویج کرد، و درقتل ذریه رسولخدا(ص) اقدام کرد ، وامام حسن(ع) را مسموم نمود، و بر خلاف صلح ، و عهد نامه بیعت برای یزید گرفت و او را خلیفه بعد از خود قرار داد..
در زمان امام حسین(ع) هم معاویه بود، ولی امام متعرض او نمی شد، به خاطر همان صلحنامه ای که در زمان امام حسن (ع) با معاویه وجود داشت. لذا امام سکوت میکند تا زمانی که معاویه از دنیا می رود واز حسین(ع) برای یزید بیعت می خواهند، که با مخالفت امام حسین(ع)، منجر به قیام حضرت، وواقعه کربلا وشهادت حسین(ع) میگردد زیرا حالا معاویه از دنیا رفته، وپسرش یزید را جانشین خود قرار می داده است.
چند مسئله مهم:
در اینجا چند مسئله قابل توجه است. یکی اینکه معاویه تعهد به مسئله صلحنامه را نقض میکند. دیگر اینکه آنچه معاویه کرد واسلام را به این روز کشاند، این بود که خلافت رسولخدا(ص) را موروثی کرد. یعنی خلافتی که باید از جانب خداوند تعیین شود؛ آنرا پادشاهی کرد. یعنی سلطنتی، پادشاهی میرود، و پادشاهی دیگر جانشین او می شود، وآنان ولیعهدی برای خود قرار می دهند. حالا گذشته از اینکه خلیفه چه کسی باشد؛ مهم اینست که اصل خلافت رسول(ص) معنی خاصی دارد که آنرا نا دیده گرفتند، و از مسیر حقیقیش تهی کردند.
گر چه آن سه خلیفه سعی کردند ظاهر اسلام را رعایت کنند، ولی معاویه خلیفه نبود، او والی خلیفه سوم بود، که بعد از صلح با امام حسن(ع)، خود را خلیفه مسلمانان خواند.
همچنانکه امامت و ولایت هم معنای عمیقی دارد که آنرا هم منحرف کردند، وآنرا همان خلافت ظاهری تلقی کردند. وهر کدام که خلیفه می شد، خلافت را به پسرانشان تحویل میدادند.
مثلا بعد از مروان پسرش عبد الملک وپس از او پسرش ولید وبعد از او یزید بن عبد الملک جانشین او می شود. وجالب اینکه بعد از کشته شدن ولید، پسرش یزید خطبه می خواند و در آن خطبه پدرش را به کفر و الحاد متهم می کند! ^{. چنانکه} هارون الرشید بعد از خود؛ دو پسرش امین و مامون خلیفه می شوند. گرچه امین کودکی بیش نیست.
حال سؤالی از برادران اهل سنت می کنیم، آیا پیامبر(ص)، باید انتخاب خلیفه بعد از خود را به امت بسپارد، وخود نمی تواند خلیفه بعد از خود را معرفی کند. ولی هارون الرشید می تواند کودک خود را خلیفه مسلمانان قرار دهد و پسر دیگرش مأمون را ولیعهد او قرار دهد!. آیا هیچ عقل سلیمی این را می پذیرد؟!
همین طور باسم خلیفه رسول الله چه ستمها وقتلها وآشوبها که بر علیه مسلمانان وخصوصاً شیعیان و اهل بیت رسول الله انجام ندادند! و این بر اثرانحراف خلافت از مسیر وحقیقت اصلی آن بود.