مأموریت الهی:

مأموریت الهی:
به نقل از سید بن طاووس(ره) امام صادق(ع)فرمود:
” در آن شبی که حسین(ع) میخواست صبح خارج شود، محمد حنفیه(برادرش) نزد آن حضرت رفت و عرض کرد:ای برادر،تو اهل کوفه را می شناسی که با پدر و برادرت بیوفائی کردند، و من می ترسم با تو همانطور رفتار کنند، اگر تصمیم بگیری در مکه بمانی تو در حرم خدا عزیزترین و محفوظترین افراد هستی.
امام فرمود: من می ترسم یزیدبن معاویه با خدعه و نیرنگ مرا بکشد و احترام خانه خدا بخاطر من از بین برود.
محمد حنفیه گفت: اگر از این مطلب می ترسی به یمن یا به بعض نواحی دیگر برو که در آنجا از محفوظترین افراد خواهی بود و کسی برتو دست نمی یابد. امام فرمود: درباره آنچه گفتی فکر می کنم. چون خبر حرکت امام به او رسید، خود را به امام می رساند که حالا که می روی زنان و کودکان را با خود نبر. اما ظاهرا امام از مسئله ای خبر میدهد، که رسول خدا بمن فرمود:
ان الله شاء ان یراک قتیلا، ان الله شاء ان یراهنّ سبایا.
(خدا خواسته تو را کشته و این زنها را اسیر ببیند.)
یعنی رضای حق در این است.رضای خدا همیشه در مصلحت است .و این مصلحت را اکنون ما در فلسفه عاشورا می بینیم.
لذا حرکت و قیام حسین(ع) یک ماموریت الهی بود و اهل بیت نیز رسالتی داشتند. حرکت این کاروان من الله والی الله است. حرکت بسوی تکامل و هدف لقاء الله، و شهادت است و نهایت مسیر، با ندای:
یا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ «۲۷» ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً ^«۲۸»
( اى جان آرام گرفته و اطمينان يافته ! « ۲۷» به سوى پروردگارت در حالى كه از او خشنودى و او هم از تو خشنود است باز گرد )