پاداش اخلاص، امداد غیبی است

پاداش اخلاص، امداد غیبی است

قرآن مجید، نجات یوسف را از این گرداب خطرناک که همسر عزیز بر سر راه او ایجاد کرده بود به خدا نسبت می دهد و می گوید: ما سوء و فحشاء را از یوسف بر طرف ساختیم.
ولی با توجه به جمله بعد که می گوید «او از بندگان مخلص ما بود» این حقیقت روشن می شود که خداوند، بندگان مخلصش را در لحظات بحرانی تنها نمی گذارد و کمک های معنوی خود را از آن ها دریغ نمی دارد، بلکه با الطاف خفیه و مددهای غیبی که توصیف آن با هیچ بیانی ممکن نیست، بندگان خویش را حفظ می کند و این در واقع پاداشی است که خدای بزرگ به این گونه بندگان می بخشد؛ پاداش پاکی و تقوا و اخلاص.
یوسف به مرحله عالی اخلاص رسیده بود، که پس از مدتی جهاد با نفس حاصل می شود، و آن همان مرحله ای است که گفته شده شیطان از نفوذ و وسوسه اش در انسان مأیوس می شود، در حقیقت بیمه الهی می گردد. یوسف به این مرحله رسیده بود که در حالت بحرانی، همچون کوه استقامت کرد و باید کوشید تا به این مرحله رسید.
امام عصر(عج) فرموده است:
من کان فی حاجة الله کان الله فی حاجته
هر کس در اجرای دستورات الهی کوشا باشد، خداوند نیز او را در دستیابی به حاجتش یاری می کند.
تا شدم حلقه به گوش در میخانه عشق
هر دم آید غمی از نو به مبارک باشد
الحمدلله